معایب استفاده از ارز فیات

ارز فیات چیست و چه تفاوتی با ارز رمز پایه دارد؟

اگر بخواهیم ارز فیات را به ساده ترین شکل ممکن تعریف کنیم باید بگوییم ارزی است بدون پشتوانه که اعتبار خود را از دولت ها و عرضه و تقاضای مردم دریافت می کند. دلار و ریال دو نمونه از ارز های فیات هستند اما چرا ارز های فیات به وجود آمدند و اولین Fiat Currency ها چه بودند؟

قبل از ارز های فیات

اگر از دوران مبادلات کالا به کالا بگذریم، به دورانی خواهیم رسید که مردم برای پرداخت هزینه های خود از سکه هایی از جنس طلا، نقره و یا سایر فلزات ارزشمند استفاده می کردند. استاندارد طلا و یا سیستم پولی با پشتوانه طلا به قرن ها پیش باز می گردد. مردم با ضرب سکه هایی از این جنس، به داد و ستد می پرداختند. بعد ها اسکناس رواج پیدا کرد. تمامی پول ها در این معایب استفاده از ارز فیات زمان بر مبنای طلا بودند. پشتوانه تمام این پول ها فلز ارزشمند طلا بود. منظور از پشتوانه به زبان ساده یعنی معادل اسکناسی که در دست دارید می توانید طلا دریافت کنید. مثلا دولت ایران تعیین می کند که هر اونس طلا قیمتی 500 هزار ریال دارد، به این واسطه مشخص شده است که ارزش ریال یک پانصد هزارم یک اونس طلاست.

چین اولین کشوری بود که تصمیم گرفت پول بدون پشتوانه طلا ایجاد معایب استفاده از ارز فیات کند. هرچند در قرن 13 ارائه این سیستم پولی موجب شد امپراطوری حاکم بر چین در آن دوران سقوط کند. اما بعد از رکود اقتصادی بریتانیا تصمیم گرفت طلا را از سیستم خود حذف کند. پس از بریتانیا باقی کشور ها نیز کم کم از سیستم پول بدون پشتوانه استقبال کردند. هر چند که در ابتدا در برخی کشور ها با شکست هایی مواجه می شد. این گونه بود که ارز های فیات به معایب استفاده از ارز فیات وجود آمدند.

ارز فیات چیست؟

ارز فیات ارزی است که توسط دولت یک کشور توزیع می شود. دولت اعلام می کند که این ارز، پول رایج برای پرداخت است، اما این ارز با هیچ کالایی مثل طلا، پشتیبانی نمی شود. منظور اینکه معادل دلار های آمریکا بانکی طلا نگهداری نمی کند!

ارزش این پول از ارتباط عرضه و تقاضا و ایمان مردم به آن پول تامین می شود، و به خاطر ارتباط آن با دولت است که ارزش آن همواره حفظ می شود. دلار آمریکا نمونه ای از ارز فیات است. این پول توسط هیچ نوع کالای فیزیکی پشتیبانی نمی شود، و ارزش آن تماما به دولت آمریکا بستگی دارد. البته این ارزش، از طریق روش مدیریت اقتصاد توسط دولت آمریکا نشات می گیرد و همواره در حال تغییر است. این جا است که در هنگام تبدیل یک ارز فیات به یک پول دیگر، نرخ تبدیل ارز به میان می آید. با این که ارز فیات می تواند کارآمد باشد، اما همین تفکر بی ارزش بودن که در پس آن هست، در نظر افرادی که محتاط هستند خوش نمی آید.

اما این تنها نکته منفی در خصوص پول های فیات نیست که این ارز را زیر سوال می برد.

معایب پول های فیات

قبل از اینکه معایب Fiat را برشمریم، باید واژه نقدینگی آشنا شوید. نقدینگی از واژه نقد گرفته شده است. پول نقد همان پولی است که شما می توانید با آن مبادله کنید. نقدینگی واژه ای عمومی تر است.

نقدینگی به درجه نقد شوندگی دارایی های مختلف در قیمت مشخص اطلاق می شود. مثلا فرض کنید شما برای خرید یک خانه به یک میلیارد پول نیاز دارید اما فقط 800 میلیون پول در بانک دارید. برای 200 میلیون باقی مانده شما باید ماشین خود را بفروشید. در این مثال اگر شما در نهایت یک میلیارد پول برای خرید خانه دارید اما سرعت تامین این دارایی متفاوت است. به زمانی که طول می کشد دارایی شما به پول نقد تبدیل شود، درجه نقدشوندگی گفته می شود.

چک ها نیز نوعی پول نقد محسوب می شوند. چرا که شما با داشتن یک چک روز، می توانید به بانک مراجعه کنید و پول نقد دریافت کنید.

به طور کلی به مجموعه پول شامل سپرده‌های بخش غیر دولتی نزد بانک‌ ها و اسکناس و سکه ها در دست اشخاص و شبه پول شامل سپرده‌های سرمایه‌ گذاری مدت‌ دار، سپرده‌ های قرض‌ الحسنه پس‌ انداز و سپرده‌ های متفرقه نقدینگی گفته می‌شود.

حال ارتباط نقدینگی با پول فیات چیست؟

پیشتر گفتیم این دولت ها هستند که ارزش یک پول را تعیین می کنند. میزان چاپ پول نیز در اختیار دولت هاست. زمانی که پول نقد به مقدار زیادی وجود داشته باشد، قدرت خرید مردم بالا می رود و این موضوع سبب می شود که کالا ها به قیمتی بیشتر از ارزش واقعی خود به فروش برسند. زمانی که سطح پایه ای کالایی افزایش غیر متناسبی را داشته باشد، تورم بالا شکل می گیرد.

از این رو یکی از خطراتی که ارز های فیات در صورت کنترل نکردن درست دولت ها، به وجود می آورند، تورم است.

اگر یک دولت فاسد به چاپ پول ادامه دهد، و اگر مدیریت آن ها نیز ضعیف باشد، تورم بالا به سرعت فراگیر شده و ارز را نابود می کند. از آن جایی که هیچ کالایی از این ارز پشتیبانی نمی کند و یا محدودیتی برای عرضه آن نیست، به سادگی می تواند از کنترل خارج شود، و این موضوع یکی از دلایل و مشکلات اصلی است که برای مقابله با آن، ارزهای رمز پایه ایجاد شدند.

فواید پول های فیات

با این وجود، پول فیات مزایایی نیز دارد. این که این نوع پول به طلا وابسته نیست، باعث می شود کنترل کردن آن آسان تر باشد، و در نتیجه از وقوع فاجعه جلوگیری شود. برای مثال دولت ایالات متحده آمریکا می تواند با کنترل ارزش دلار آمریکا، از اتفاقات و رویدادهای مصیبت بار جلوگیری نماید، مانند رکود اقتصادی سال 2008 که در پی سقوط ارزش پول به وجود آمده بود.

از آن جایی که ارزش قابل تبدیل دلار آمریکا ثابت است، در مقایسه با ارزی که ارزش آن مدام معایب استفاده از ارز فیات در حال تغییر و بالا و پایین رفتن است، کار را برای اهداف تجاری و ذخیره سازی نیز آسان تر می کند.

ارز فیات در مقایسه با ارز رمز پایه

ارز های دیجیتال دارای شباهت ها و تفاوت هایی با پول های رایج هستند. یکی از شباهت های این دو ارز، نبود پشتوانه فیزیکی برای هر دو است. اما در مقایسه با ارز های فیات عمومیت بهتری دارند. به این معنا که شما با خرید بیت کوین در ایران می توانید در تمام دنیا با آن معامله کنید و نیاز به تغییر ارز با تغییر مرز های جغرافیایی نیست.

رمز ارز ها امنیت بیشتری نسبت به سایر دارایی ها دارند. و از همه مهم تر آنکه تورم ارز های دیجیتال را تهدید نمی کند و این ارز ها را به یک پایگاه امن برای ذخیره دارایی ها تبدیل می کند.

آیا ارزهای رمز پایه می توانند جایگزین پول فیات شوند؟

این موضوع به نظر ممکن و شدنی می آید، و در حقیقت هم اکنون دولت هایی نیز در پی معرفی ارز رمز پایه خودشان هستند.برای این که یک ارز رمز پایه متمرکز بتواند جایگزین ارزهای فیات شود، در قدم اول باید قابل اعتماد بودن خودش را اثبات کند، همچنین احتمالا آن نیز باید یک دارایی وابسته باشد تا بتواند از پس وظایف دلار آمریکا برآمده و باز هم دارای مزایای رمز نگاری باشد.

آینده ارز فیات

به نظر می رسد که در دولت های آینده، بحث معرفی ارزهای رمز پایه داغ تر شود؛ ارزهای فیات جدید که دیجیتال باشند. ایجاد یک ارز غیر متمرکز بعید به نظر می رسد، اما یک سکه رمز گذاری شده که توسط دولت ایجاد شده باشد، می تواند توانایی ردیابی بسیار خوبی را به لطف بلاکچین ارائه دهد.

در آن زمان احتمالا پول کاغذی حذف خواهد شد، اما اصول فیات باقی می مانند، تا کنترل کامل بر همه چیز وجود داشته باشد. البته ارزهای رمز پایه سنتی نیز همانند همیشه به خوبی در کنار آن ها عمل خواهند کرد. این موضوع چگونه بر نحوه انجام تجارت در دنیا تاثیر می گذارد؟ برای پاسخ به این سوال باید منتظر باشیم.

تاریخچه پول- قسمت هشتم: پول فیات یا بدون پشتوانه

پیشنهاد می‌گردد برای درک بهتر از تاریخچه و سیر تحول پول، قسمت هفتم این مطلب را در لینک زیر مطالعه نمایید.
تاریخچه پول- قسمت هفتم: شوک نیکسون
این مطلب در ادامه سری مطالب «تاریخچه پول: پول از کجا آمده است؟» می‌باشد. در هفتمین قسمت از این سری مطالب به موضوع شوک نیکسون پرداختیم و دیدیم که در اوایل دهه ۱۹۷۰ ریچارد نیکسون رئیس جمهور وقت ایالات متحده آمریکا طی سخنرانی عملا پایان توافقنامه برتون وودز را اعلام کرد و بازارهای جهانی وارد شوک ناشی از این تصمیم شدند. در هشتمین قسمت از این سری مطالب معایب استفاده از ارز فیات به موضوع نظام پولی پس از فروپاشی توافقنامه برتون وودز و شکل‌گیری پول فیات می‌پردازیم.

شوک نیکسون بر نمایندگی پولی مستقیم دلار آمریکا به طلا پایان داد. اما بدون این استاندارد، چه چیزی می‌توانست اعتبار کاغذهایی که با نام پول می‌شناختیم را به آن‌ها بازگرداند؟ دولت‌ها و اقتصاددان‌ها به راه‌حلی جایگزین رسیدند و آن «پول بدون پشتوانه» بود. راهکاری که از آن زمان تا کنون در اقتصادهای جهان فراگیر شده است.

پول فیات، پولی است که پشتوانه فیزیکی مانند طلا و نقره نداشته و یا به عبارتی ارزش ذاتی ندارد؛ بلکه پشتوانه آن دولتی است که آن را صادر کرده است. به همین دلیل به آن پول بی پشتوانه (بدون پشتوانه) نیز گفته می‌شود. ارزش پول فیات از ارتباط میان عرضه و تقاضا و ثبات دولت حاصل شده و به ارزش کالای فیزیکی وابسته نیست. امروزه بیشتر ارزهای کاغذی مدرن مانند دلار امریکا، یورو و دیگر ارزهای مهم همگی پول فیات هستند. عموما هرچه اقتصاد کشوری قوی‌‌تر باشد، پول آن هم قوی‌‌تر پنداشته می‌‌شود و بالعکس.

به صورت خلاصه می‌توان گفت پول بی پشتوانه پولی است که:

• توسط حکومت قانونی شده باشد.
• توسط دولت تولید می‌شود و نه دارای ارزش مشخصی است و نه قابل تبدیل به هیچ کالای مشخصی می‌باشد.
• دارای ارزش ذاتی نیست و تنها دلیل استفاده از آن دستور دولت است.

این پول در تضاد با پول کالایی است که در آن سکه طلا و نقره یا پولی که دارای ارزش مشخصی نسبت به طلا و نقره باشد مورد استفاده قرار می‌گیرد. مقدار ارزش ضرب شده بر روی پول بی پشتوانه به صورت سکه بسیار بیشتر از ارزش فلز آن بوده و این ارزش بالا به دلیل دستور حکومت است.

کارکردها و وظایف پول

پیش از ادامه مباحث مروری بر وظایف پول ضروری به نظر می‌رسد. در عرف اقتصادی سه وظیفه برای پول قایل هستند:

1. پول به عنوان واحد شمارش و معیاری برای سنجش ارزش
   پول، ابزار اندازه‌گیری ارزش‌های اقتصادی و وسیله‌ای برای ارزیابی کالاهای گوناگون است. امروزه ارزش کالا و خدمات بر حسب واحد پولی اندازه گیری شده که به آن قیمت می‌گویند.
2. پول به عنوان ابزار معامله یا میانجی داد و ستد
   پول دارای ارزش مبادله‌ای است. دریافت پول در مقابل واگذاری یک کالا نشان دهنده آن است که پول می‌تواند به کالای دیگر تبدیل شود. افراد در مبادلات خود، پول را می پذیرند؛ زیرا می‌دانند که دیگران نیز هنگام فروش کالاها یا خدمات خود، آن را خواهند پذیرفت. نقش اصلی پول در مبادلات، آسان‌سازی مبادله است.
3. پول به عنوان حفظ و ذخیره ارزش
   پول، نه تنها در دوره جاری برای فرد قدرت خرید ایجاد می کند بلکه برای مخارج آتی نیز امکان و توانایی خرید می‌دهد. بنابراین پول می‌تواند برای آینده ذخیره شود پیش‌بینی قیمت‌های آتی توسط دارنده پول مقدار پول را به عنوان ذخیره ارزش تعیین می‌نماید. اگر قیمت‌ها در حال افزایش باشد کالا به جای پول ذخیره می شود (و برعکس) تفاوت پول با کالا در ذخیره ارزش آن است که پول دارای امکان نقدشوندگی بالا است.

پول فیات در صورت که موفق به ایفای نقش‌های مورد نیاز نظام پولی کشور بشود ارز خوبی محسوب می‌شود. این نوع پول از طریق ایجاد ارزش حبابی فواید بسیاری برای دولت‌ها دارد (هرچند که الزاما فواید دولت در راستای فواید مردم نیست). از دیگر مزایای پول بی ‌پشتوانه می‌توان به موارد زیر اشاره داشت:

• کمبود و یا وجود نداشتن یک کالای خاص (مانند طلا) بر روی پول بی ‌پشتوانه تاثیر نمی‌گذارد.
• چاپ و ایجاد پول فیات بسیار ارزان‌تر از تولید ارز با پشتوانه یک کالا است.
• پول بی ‌پشتوانه به دولت‌ها و بانک‌های مرکزی‌ این اجازه را می‌دهد که در هنگام بحران‌های اقتصادی انعطاف بیشتری از خود نشان دهند.
• از پول فیات در سراسر جهان استفاده می‌شود و این موضوع آن را قابل تبادل در کل دنیا می‌کند.
• بر خلاف طلا، پول فیات به هیچ جنس فیزیکی‌ای وابسته نیست و نیاز به نگهداری، محافظت و مانیتورینگ ندارد.

معایب و خطرات استفاده از پول بی پشتوانه

از زمان فراگیری پول فیات، اقتصاد جهانی بحران‌های متعددی را از سرگذارانده است که به عقیده بسیاری از اقتصاددانان ناشی از ویژگی‌های پول‌های بی پشتوانه است. لذا در کنار مزایای مذکور، پول بدون پشتوانه با مشکلاتی نیز مواجه است که از جمله مهم‌ترین آنها عبارت است از:

• نداشتن ارزش ذاتی
  پول فیات هیچ ارزش ذاتی‌ ندارد و این به دولت‌ها اجازه می‌دهد که از هیچ، پول تولید کنند و این موضوع می‌تواند منجر به تورم افسارگسیخته و فروپاشی اقتصادی آنها شود.
• دریافت کمیسیون بابت نقل و انتقالات پول
  جابجایی پول بین چندین کشور برای مردم عادی هزینه بر است و خیلی از بانک‌ها کمیسیون برای این کار دریافت می کنند.
• خطر تاریخی
  از نظر تاریخی استفاده از پول بدون پشتوانه منجر به فروپاشی اقتصادی شده است و نشان می‌دهد که این سیستم از نظر تاریخی کمی خطرناک بوده و ریسک دارد.
• تورم
  از زمان ایجاد پول‌های بدون پشتوانه، تورم با آن هم‌نشین بوده است. دولت‌ها با چاپ پول‌هایی که نمی‌توانستند ارزشی برای آنها ایجاد کنند، درگیر مفهومی به نام تورم شدند. خطر بزرگ در استفاده از پول فیات تورم بحرانی و افزایش بیش از حد نقدینگی به دلیل نامحدود بودن آن است. معمولاً تمامی کشورها از ارگانی به نام بانک مرکزی برای کنترل تولید پول استفاده می‌نمایند. در زمان امروزی پول کاغذی و سکه‌ها تنها درصد بسیار کمی از حجم نقدینگی را تشکیل می‌دهند و بیشتر نقدینگی تنها به صورت پس‌انداز در بانک‌ها موجود است. بانک‌های مرکزی با کنترل نرخ بهره و تعیین نرخ ذخیره برای بانک‌ها حجم نقدینگی را کنترل می‌کنند.
• از بین رفتن دولت‌ها
  یکی دیگر از خطرهایی که پول بی پشتوانه را تهدید می‌کند، از بین رفتن دولت‌ها است. چون این دولت‌ها هستند که به علت وجود و فعالیت‌هایی که انجام می‌دهند به پول ملی هر کشور اعتبار و ارزشی مناسب می‌بخشند. اگر دولتی نابود شود، ارزش پول ملی آن نیز به نابودی کشیده می‌شود.

محدثه رئیسی
دانشجوی دکتری اقتصاد دانشگاه تهران

ارز دیجیتال بانک مرکزی (CBDC) و مزایا و معایب آن

ارز دیجیتال بانک مرکزی (CBDC) یک ارز ملی به حساب می‌آید. این ارز یک نوع پول است که یک نهاد ناظر آن را منتشر کرده و کنترل می‌کند. به همین دلیل ارز دیجیتال بانک مرکزی کاملا تحت نظارت دولت است. یکی از دلایل استفاده از ارزهای دیجیتال توسط کاربران غیر متمرکز بودن آن به حساب می‌آید. احتمالا شما هم می‌پرسید: چرا باید از یک پول دیجیتال به عنوان نماینده پول فیات استفاده کنیم؟ برای جواب به این سوال باید چند قدم همراه ما باشید.

با انتشار ارز دیجیتال بانک مرکزی، این نهاد هم به عنوان ناظر و هم دارنده حساب خواهد بود. هر واحد ارز دیجیتال در این روند معادل دیجیتال یک اسکناس است. بانک مرکزی در این روند معمولا از فناوری DLT کمک می‌گیرد. ارز دیجیتال بانک مرکزی واکنش به محبوبیت روزافزون ارزهای دیجیتال به حساب می‌آید. واکنش به این دلیل اتفاق معایب استفاده از ارز فیات می‌افتد که ارزهای دیجیتال در محدوده نظارت یک دولت یا حکومت قرار ندارند.

ارز دیجیتال بانک مرکزی تلاش می‌کند تا راحتی و امنیت مبادلات مدرن را با ویژگی‌های قدیمی اما کارآمد سیستم بانکی ترکیب کند. در سیستم متداول بانکی، گردش پول مدیریت می‌شود و پول دارای پشتوانه است.

سوییس و ارزهای دیجیتال

برای بررسی بهتر به اروپا و یکی از کشورهای آزاد در مبادلات بانکی سفر می‌کنیم. توماس موزر رئیس هیئت مدیره بانک ملی سوئیس است. او در ماه ژوئن اعلام کرد: ارزهای دیجیتال و بلاک چین به اندازه‌ای نوآورانه نیست که ما یک ارز دیجیتال با پشتوانه دولتی منتشر کنیم. موزر به موضع سخت خود در کنفرانس بلاک چین کریپتو در شهر زوگ سوئیس ادامه داد و گفت: بلاک چین در وضعیت امروز با اختراع بی‌مصرف مثل CD (لوح فشرده) تفاوتی ندارد و ارزهای دیجیتال تنها یک تقلید از کالاهای موجود مانند سهام دیجیتال، اوراق قرضه و بن‌های خرید هستند.

یک روز بعد موزر به وب سایت بیزنس اینسایدر گفت: بانک‌های مرکزی در ابتدا به انتشار ارزهای دیجیتال علاقه داشتند اما در حال حاضر به دلیل تاثیرات CBDC بر ثبات مالی، اشتیاق آن‌ها رو به کاهش است.

این اظهارات در حالی اتفاق می‌افتد که سوئیس مدتی قبل به انتشار ارز دیجیتال بانک مرکزی علاقه نشان داده بود و حتی “ای‌فرانک” به عنوان نام آن ارز دیجیتال انتخاب شده بود. در ماه می شورای فدرال دولت سوئیس یک گزارش تهیه کرد، گزارش آن‌ها شامل ریسک‌ها و فرصت‌های معرفی یک ارزش دیجیتال با پشتوانه دولتی بود. ایده ایجاد ارزش دیجیتال ای‌فرانک برای اولین بار توسط رومئو لاچر، رئیس بورس و اوراق بهادار سوئیس مطرح شد. به نظر او ای‌فرانک تحت نظارت بانک مرکزی هم افزایی خوبی ایجاد کرده و برای اقتصاد مفید است.

چین، درست مخالف سوئیس

چینی‌ها لب مرز معرفی ارز مجازی خود قرار دارند. آن‌ها برای مدت‌های طولانی ایده ارز دیجیتال بانک مرکزی را در سر داشتند، در کشور چین هر کاری باید تحت کنترل دولت باشد. در چند ماه اخیر فعالیت‌های آزمایشی و بررسی ارز دولتی چین گسترش یافته است. آن‌ها یک مرکز جدیدی را در شهر نانجینگ افتتاح کرده‌اند. آیا ارز دیجیتال ملی چین در حال اجرا است؟ این کشور برای ایجاد یک ساختار امن اطلاعات و تراشه‌ای که تراکنش‌های دیجیتال را ممکن کند نیروهای کارشناس جذب می‌کند.

ژو زیاوچوان رئیس بانک خلق چین است. او گفت: اگر فناوری بلاک چین توسعه پیدا کند، روی مصرف کنندگان تاثیر منفی خواهد داشت. هم‌چنان ممکن است اثرات نا مشخصی بر ثبات مالی و سیاست پولی داشته باشد. در ادامه گفت: ارزهای دیجیتال در نهایت باعث کاهش گردش نقدیندگی می‌شود اما حکومت خلق چین باید از خسارات قابل توجه و غیر قابل جبران به اقتصاد کشور جلوگیری کند.

ویژگی‌های ارز دیجیتال بانک مرکزی

آن‌ها به جای پول فیات استفاده نخواهند شد. هدف از ایجاد و استفاده از ارز دیجیتال ملی ایجاد یک مکمل برای پول فیات است

تمام ارزهای دیجیتال بانک مرکزی از فناوری بلاک چین استفاده نمی‌کنند

برخی از بانک‌های مرکزی برای ایجاد ارز ملی خود از بلاک چین ارزهای دیجیتال معمول در دنیا استفاده می‌کنند. برخی دیگر از بلاک چین اختصاصی خود کمک می‌گیرند

دفتر کل توزیع (DLT) با انتخاب بانک مرکزی تنها در اختیار تعدادی از نهادهای منتخب قرار می‌گیرد. در نتیجه آن را یک ارز متمرکز می‌دانیم

یک ارز دیجیتال بانک مرکزی کالا نیست و ارزش کالایی ندارد

پرداخت‌های انجام شده به این روش امنیت بالا را در کنار سرعت بالا ممکن می‌کند. این موضوع در شرایط بحرانی مانند همه گیری ویروس کرونا اهمیت دارد

مزایا و معایب ارز دیجیتال بانک مرکزی

برای استفاده از یک روش نوین باید خوبی‌ها و بدی‌های آن را در دو کفه ترازو قرار دهیم. در مورد ارز ملی به شرح زیر است.

مزایا

به کمک فناوری‌های جدید استفاده شده در ارز ملی، هزینه نقل و انتقال مالی به مقدار قابل توجه کاهش پیدا می‌کند

چاپ ارز فیات برای بانک مرکزی هر کشور هزینه قابل توجهی دارد. اگر قرار بر استفاده از ارزهای دیجیتال و بدون چاپ باشد، هزینه دولت کاهش پیدا می‌کند

تراکنش‌ها در بلاک چین متداول امروزی برگشت پذیر نیست. به عبارتی اگر شما مقداری بیت کوین را به اشتباه برای یک فرد ارسال کنید، امکان پیگیری و بازگشت آن مبلغ وجود ندارد. ارز‌های ملی به دلیل تحت نظارت بودن با این نوع مسائل و مشکلات رو به رو نمی‌شوند

استفاده از ارزهای دیجیتال مانند بیت کوین برای امور روزانه بسیار پرهزینه است. استفاده از ارزهای فیات دیجیتالی می‌تواند یک عمل بسیار هوشمندانه در نقل و انتقال مالی باشد

با استفاده از ارزهای دیجیتال ملی شناسایی افراد ممکن می‌شود. دولت می‌تواند به هر دلیلی که می‌خواهد، مبدا و مقصد را کنترل کند. پرداخت‌های غیر قانونی و پولشویی به راحتی قابل پیگیری خواهند بود

گاهی اوقات پیگیری پول‌های فیات امروزی به کاری دشوار تبدیل می‌شود. کلاهبرداران به کمک روش‌هایی پول را غیر قابل ردیابی می‌کنند. ارزهای دیجیتال برای مقابله با کلاهبرداری عملکرد بسیار بهتری دارند

معایب

یکی از ویژگی‌های مهم ارزهای دیجیتال غیر متمرکز بود آن است. این ویژگی از دلایل بسیار مهم کاربران برای استفاده از ارزهای دیجیتال به حساب می‌آید. متاسفانه ارز دیجیتال بانک مرکزی با وجود چند نهاد ناظر به یک پول متمرکز تبدیل می‌شود

تمام مردم توانایی کار با ارزهای دیجیتال را ندارند. اگر یکی از شهروندان نتواند کار با ارز دیجیتال ملی را یاد بگیرد با مشکلات جدی رو به رو خواهد شد

با دیجیتال شدن پول خطرات نیز افزایش پیدا می‌کند. به تازگی شبکه سوخت کشور ایران مورد حمله قرار گرفته، اگر به شبکه پول دیجیتال کشور حمله شود با چه پیامدهایی رو به رو خواهیم شد؟

تفاوت ارز دیجیتال بانک مرکزی و سایر ارزهای دیجیتال

از تعریف به زبان ساده شروع می‌کنیم: ارزهای دیجیتال بانک مرکزی تقریبا متمرکز یا کاملا متمرکز هستند در حالی که ارزهای دیجیتال مانند بیت کوین و اتریوم کاملا غیر متمرکز به حساب می‌آیند.

ارزهای دیجیتال معمولا تعداد مشخصی دارند. برای مثال: تعداد کل بیت کوین‌های موجود در جهان 21 میلیون واحد است که تا این لحظه تمام آن‌ها استخراج نشده‌اند. ارزهای دیجیتال بانک مرکزی می‌توانند بر اساس سیاست‌های مالی هر کشور و نظر دولت کم یا زیاد شوند. در واقع تعداد مشخصی ندارند. پشتوانه ارزهای دیجیتال ملی به ارز فیات آن کشور گره خورده است. پشتوانه ارزهای دیجیتال متداول به اعتبار و مقبولیت آن نزد مردم بستگی دارد.

انواع ارز دیجیتال بانک مرکزی

ارزهای دیجیتال ملی توکنی

این نوع ارزهای دیجیتال ملی را می‌توانیم مثل هر نوع توکن دیگر از یک کیف پول دیجیتال به کیف پول دیجیتال دیگر منتقل کنیم.

ارزهای دیجیتال ملی مبتنی بر حساب

اگر یک ارز دیجیتال مبتنی بر حساب باشد، عملکردی شبیه به بانک‌های امروزی خواهد داشت. کاربران برای استفاده از این نوع ارز باید یک حساب ایجاد کرده و سپس تراکنش‌ مورد نظر را انجام دهند.

سخن آخر

ارزهای دیجیتال مبادلات مالی و پول را با مفاهیم جدید تعریف کردند. شاید مهم‌ترین ویژگی یک ارز دیجیتال غیر متمرکز بودن آن باشد. زمانی که ما از ارزهای دیجیتال ملی صحبت می‌کنیم یعنی ویژگی مهم غیر متمرکز بودن زیر سوال می‌رود. آیا نظارت بر مبادلات مالی خوب است؟ نظر خود را با ما به اشتراک بگذارید.

ارز فیات Fiat چیست؟

ارز فیات چیست؟ ارز فیات یک پول قانونی بوده که ارزش آن از دولت صادرکننده‌ اش گرفته می‌ شود و شامل پول در گردش مانند پول کاغذی یا سکه می شود. فیات از یک واژه لاتین به همین نام گرفته می شود. ارزش پول فیات توسط دولتی که آن را چاپ می کند، مشخص می شود. در حال حاضر کشورها از سیستم ارز فیات به جای کالای فیزیکی یا ابزار مالی، برای ارائه خدمات خرید کالا، سرمایه گذاری و سپرده گذاری استفاده می کنند. ارز فیات جایگزین مناسبی برای استاندارد طلا و پول کالایی است

معنای پول فیات

پول فیات یک ارز دولتی است که توسط کالای فیزیکی مانند طلا یا نقره پشتیبانی نمی شود بلکه توسط دولت صادرکننده آن تأمین می شود. ارزش پول فیات از رابطه بین عرضه و تقاضا و ثبات دولت صادرکننده، نشأت می گیرد. اکثر ارزهای کاغذی مدرن ارزهای فیات هستند از جمله دلار آمریکا، یورو، پوند و دیگر ارزهای مهم جهانی.

ارز فیات به بانک های مرکزی کشورها امکان کنترل بیشتری بر اقتصادشان می دهد زیرا آن ها می توانند مقدار چاپ پول را کنترل کنند. ارزهای فیات فقط دارای ارزش هستند و دولت این ارزش را حفظ می کند. هیچ ابزاری برای تأمین پول به خودی خود وجود ندارد.

یکی از مخاطرات اصلی که پول های کاغذی مانند دلار دارند این است که کشورها در چاپ و عرضه آن ها زیاده روی کرده و باعث ایجاد تورم در اقتصاد می شوند.

منشأ پیدایش پول فیات

فیات برای اولین بار در کشور چین چاپ شد. در آن زمان فیات به واحدهای پولی دیگر از جمله ابریشم، طلا و نقره قابل تبدیل بود اما بعدها سیستم ارزی فیات در قرن 13 توسط امپراطوری مغول راه اندازی شد. در قرن 17 نیز پول فیات، در قاره اروپا و در کشورهای دیگری همچون هلند و سوئد مورد استفاده قرار گرفت اما سیستم ارز فیات در کشور سوئد با شکست مواجه شد و بعد از آن با استاندارد نقره جایگزین شد. بعد از آن نیز فرانسه نو و مستعمرات سیزده گانه در آمریکای شمالی از این سیستم ارزی برای انتقال پولی خود استفاده کرد.

در قرن بیستم میلادی نیز دولت ایالات متحده بار دیگر به سیستم پول کالایی تغییر جهت داد و از سال 1933 به بعد نیز مبادله طلا با پول های کاغذی این سیستم متوقف شد. بعد از آن در سال 1972 میلادی، ایالات متحده استاندارد طلا را کنار گذاشت و بعد از آن از پول فیات برای سیستم پولی خود استفاده کرد. درواقع ارزهای فیات در قرن بیستم به دلیل این که دولت ها و بانک های مرکزی سعی کردند اقتصاد خود را از بدترین اثرات طبیعی توسعه و رکودهای چرخه تجاری محافظت کنند، از اهمیت خاصی برخوردار شدند.

پول کالایی دارای ارزش ذاتی است که این ارزش را از موادی که از آن ساخته شده است مانند سکه های طلا و نقره می گیرد. پول فیات در مقابل، ارزش ذاتی ندارد. ارزش پول فیات در اصل وعده ای از سوی دولت یا بانک مرکزی است که می گوید ارز فیات می تواند با ارزش خود در کالا مبادله شود.

دلیل شکل گیری ارز فیات بدون پشتوانه چه بود؟

استفاده از سیستم استاندارد طلا، توانست بسیاری از مشکلات معاملات تجاری را حل کند. هر کسی نیز می توانست به راحتی پول های خود را به طلا تبدیل کند. اما سیستم طلا نتوانست ماندگار شود.

دلایل این عدم ماندگاری می تواند موارد زیر باشد:

• کمبود معدن های جدید طلا
• محاسبه ای بودن نرخ طلا
• نایاب بودن معدن های طلای جدید
• شروع جنگ جهانی و کمبود ذخایر مالی کشورها

با وجود تمام این شرایط، کار با استاندارد طلا به مرور سخت شد تا اینکه تا دهه هشتاد میلادی کاملاً از بین رفت اما برای اینکه اعتبار کاغذهایی مانند پول حفظ شود، پول های بدون پشتوانه جایگزین آن شد.

مزایای استفاده از پول فیات چیست؟

استفاده از پول فیات در حوزه مالی و اقتصادی، مزایا و معایبی را به همراه دارد.

1. پول فیات از نظر اقتصادی نسبت به پول کالایی، مقرون به صرفه تر بوده و هزینه کمتری برای تولید آن نیاز است.
2. پول فیات اگر بتواند نقش های مورد نیاز اقتصاد یک کشور را در واحد پولی خود ذخیره کند، ذخیره ارزش، ارائه حساب عددی و تسهیل مبادله، می تواند به عنوان یک ارز خوب عمل کند.
3. کمبود کالاهایی مانند طلا بر روی آن اثری ندارد.
4. پول فیات انعطاف پذیری خوبی در بحران های اقتصادی داشته و می تواند قدرت خوبی را در اختیار دولت و بانک مرکزی قرار دهد.
5. از پول فیات می توان در مبادلات بین المللی استفاده کرد و تبدیل به واحد پول تجاری شده است.
6. از آنجا که پول فیات مانند طلا یک منبع کمیاب یا ثابت نیست، بانک های مرکزی کنترل بسیار بیشتری بر عرضه آن دارند که به آن ها قدرت مدیریت متغیرهای اقتصادی مانند عرضه اعتبار، نقدینگی، نرخ بهره و سرعت پول را می دهد.

معایب استفاده از پول فیات چیست؟

1. تورم: از زمان پیدایش پول فیات، تورم نیز با آن همراه شد به همین دلیل تورم موجب شد که آمار افراد فقیر در جامعه افزایش یابد چرا که تورم به افرادی که حقوق ثابت دارند، ضرر می زند و موجب کاهش قدرت خرید آنها می شود.
2. افزایش بیش از حد نقدینگی: زمانی که حجم نقدینگی با میزان تولید کالا و خدمات متناسب نباشد، اعتبار پول های بدون پشتوانه ضرر می کند چرا که با افزایش نقدینگی، تقاضا نیز افزایش می یابد و اگر عرضه مناسبی برای تأمین این تقاضاها نباشد، تورم افزایش می یابد.
3. از بین رفتن دولت ها: با از بین رفتن دولت ها، پول های بدون پشتوانه در خطر هستند. چون دولت ها هستند که به اعتبار و ارزش پول های بدون پشتوانه کمک می کند. پس اگر دولتی در میان نباشد، ارزش پول ملی از بین خواهد رفت.
4. با توجه به عرضه نامحدود آن توسط دولت ها، فرصت های بیشتری برای ایجاد حباب با پول فیات وجود دارد.
5. ارزش پول فیات بستگی به سیاست های مالی و مقررات دولتی توسط دولت دارد. سیاست پولی غیرمسئولانه می تواند منجر به تورم، حتی تورم بیش از حد یک ارز فیات شود.

چرا اقتصادهای مدرن از پول فیات حمایت می کنند؟

پول فیات به دولت ها انعطاف پذیری بیشتری برای مدیریت ارزهای خود، تعیین معایب استفاده از ارز فیات سیاست های پولی و تثبیت بازارهای جهانی می دهد. همچنین امکان بانکداری جزء به جزء وجود دارد. به این معنا که به بانک های تجاری اجازه می دهد مقدار پول موجود را برای پاسخگویی به تقاضای وام گیرندگان چند برابر کنند.

چه جایگزینی برای ارز فیات وجود دارد؟

امروزه تقریبا همه کشورها دارای پول قانونی (ارز فیات)هستند. با وجود اینکه شما می توانید طلا و سکه بخرید و بفروشید اما این سکه ها به ندرت درعوض و به ازای خریدهای روزمره استفاده می شوند بلکه بیشتر به عنوان یک دارایی قابل جمع آوری هستند.

حتی ارزهای دیجیتالی مانند بیت کوین که در دهه گذشته به عنوان چالشی برای ماهیت تورمی ارزهای فیات ظاهر شده و مورد علاقه و پذیرش قرار گرفته و از اقبال خوبی هم برخوردار بودند نیز معنای سنتی پول و ارز فیات را ندارند.

ارز فیات و ارز دیجیتال با یکدیگر چه ارتباطی دارند؟

هر دو ارز دیجیتال و فیات، هیچ گونه پشتوانه فیزیکی ندارد. کنترل ارز فیات توسط دولت همان کشور است، در صورتی که ارز دیجیتال ماهیت غیرمتمرکز دارد. ارزهای دیجیتال بر بستر بلاک چین ایجاد شده اند که کاملا غیرمتمرکز هستند.

در ارزهای دیجیتال به جای سیستم فیات (که مبادله با انتقال پول فیات و براساس سیستم های سنتی قرارداد انجام می شود) قراردادهای هوشمند هستند که مبادلات را امکان پذیر می کنند. از جمله تفاوت های موجود بین این دو ارز، نحوه تولید پول های جدید در هر یک از این دو سیستم است.

به عنوان مثال بیت کوین یا اتریوم نمونه هایی از ارز دیجیتالی هستند که در مقایسه با پول فیات که هیچ گونه محدودیتی ندارد، تولید و عرضه محدودی در تعداد دارد.

به علاوه تراکنش در ارزهای دیجیتال برگشت ناپذیر بوده، در صورتی که در ارزهای فیات این‌ چنین نیست.

از دیگر تفاوت های ارز فیات با ارز دیجیتال، مبادلات ارزی بزرگتر با نوسان کمتر است. در صورتی که در بازار ارز دیجیتال این شرایط کاملاً برعکس است.

انجام امور مالی در دنیای واقعی و با ارزهای فیات می تواند هزینه های جانبی زیادی داشته باشد، مانند کارمزدهای دفترخانه ها، املاک ها، مالیات ها، هزینه تمدید و…. اما در دنیای غیرمتمرکز رمزارزها، پروژه های دیفای و قراردادهای هوشمند این هزینه های جانبی را کاهش داده اند.

ارز فیات در مقابل استاندارد طلا

با سیستم استاندارد طلا، می توان پول کاغذی را تبدیل به طلا کرد. در واقع سیستم طلا توسط دولت حمایت می شد. به همین دلیل تمامی دولت ها و بانک ها می توانستند با استفاده از سیستم ارزی مبتنی بر کالاها با داشتن طلای کافی، ارزهای جدید را وارد چرخه اقتصاد کنند اما با ارز فیات نمی توان پول کاغذی را به چیزی تبدیل کرد. با این وجود مسئولان می توانند با پول فیات، بر معایب استفاده از ارز فیات روی ارزش پول دولت اثر گذاشته و شرایط اقتصادی را کنترل کنند.

در این میان کارشناسان سیستم استاندارد طلا، معتقد هستند که سیستم ارزی مبتنی بر کالاها پایدارتر است. دلیل پایداری آن هم به این خاطر است توسط چیزی حمایت می شود که فیزیکی و باارزش است. البته لازم به ذکر است که قیمت طلا بی ثبات است. البته ارزش کالا می تواند دچار نوسان شود. در صورتی که در سیستم ارز فیات در مواجه با شرایط اضطراری از انعطاف پذیری بیشتری برخوردار است.

صفر تا صد آشنایی با استیبل کوین ها و مزایا و معایب آن ها

ارز های دیجیتال به عنوان واسطه برای مبادلات، یک فناوری بسیار عالی محسوب می شوند. با این حال ، وجود نوسانات قیمتی آن ها، شرایط را برای سرمایه گذاران کمی پیچیده کرده است. اما استیبل کوین ها چنین مشکلی ندارند. آن ها حرکت های ریز قیمت را می بینند و ارزش دارایی اساسی یا ارز فیات که از آن ها تقلید می کنند را از نزدیک ردیابی می کنند. به همین ترتیب ، آن ها به عنوان یک دارایی امن در بازار های بی ثبات عمل می کنند.

در این مقاله آموزشی، ما درباره مفهوم استیبل کوین یا همان ارز دیجیتال با ثبات و همچنین طرز کار و جوانب مثبت و منفی آن صحبت خواهیم کرد. پس لطفا تا انتهای مطلب همراه ما باشید.

فهرست عناوین مقاله:

مفهوم استیبل کوین ها (Stablecoins)

استیبل کوین ها (Stablecoins) دارایی های دیجیتالی هستند که با هدف تقلید از ارزش ارز های فیات مانند دلار یا یورو طراحی شده است. آن ها به کاربران اجازه می دهند تا با حفظ ثبات قیمت ، ارزشی را در سراسر جهان به صورت ارزان و سریع منتقل کنند.

ارز های دیجیتالی مثل بیت کوین و اتریوم به دلیل بی ثباتی در هنگام قیمت گذاری با ارز های فیات در جهان مشهور هستند. این به این دلیل است که فناوری بلاک چین هنوز خیلی جدید و بازار ارز های دیجتال نسبت به بقیه بازار ها کوچک است. این واقعیت که ارزش ارز دیجیتال به هیچ دارایی متصل نیست در منظر بازار آزاد جالب است ، اما در مورد قابلیت استفاده آ ن ها می تواند مشکل ایجاد کند.

در حالی که بیت کوین همچنان محبوب ترین ارز دیجیتال محسوب می شود ، ولی همچنان با نوسانات بالا دست و پنجه نرم می کند. به عنوان مثال ، در نوامبر سال گذشته از سطح قیمتی حدود ۵۹۵۰ دلار، به بالاتر از ۱۹،۷۰۰ دلار در ماه دسامبر رسید و سپس حدود دو سوم کاهش یافت و در اوایل فوریه به ۶۹۰۰ دلار رسید. حتی نوسانات قیمت روزانه آن هم خیلی بالا و پایین دارد. بیت کوین معمولا در عرض چند ساعت بیش از ۱۰ درصد در نوسان است و این اتفاق یک امر عادی محسوب می شود.

این نوع نوسانات کوتاه مدت باعث شده تا بیت کوین و سایر ارز های رمزپایه محبوب برای استفاده روزمره توسط مردم چندان مناسب نباشند. اساساً ، یک ارز باید به عنوان واسطه برای تبادل وجوه و یک منبع ذخیره ارزش پولی عمل کند و ارزش آن باید در بازه های زمانی طولانی مدت نسبتاً ثابت بماند. اگر معامله گری نتواند پیش بینی کند که فلان ارز دیجیتال به چه قیمتی خواهد رسید، پس آن را خرید و فروش نمی کند.

در حالت ایده آل ، یک کوین دیجیتال باید قدرت خرید خود را حفظ کرده و دارای کمترین نوسان ممکن باشد و در عین حال به اندازه کافی کاربران را تشویق به خرج کردن توکن ها کند. استیبل کوین ها راه حلی برای رسیدن به این چنین رفتار ایده آل ارائه می دهند.

اگر با مفهوم بلاکچین آشنایی ندارید ما مقاله بلاکچین چیست و چگونه کار می کند را به شما پیشنهاد می کنیم.

دلایل ثبات قیمت ارز فیات

دو دلیل اصلی ثبات قیمت ارز های فیات ، ذخایر پشتیبان آن ها و اقدامات به موقع مقامات کنترل کننده بازار مثل بانک های مرکزی است . از آنجا که ارز های فیات به یک دارایی اساسی ، مانند ذخایر طلا یا فارکس متصل هستند (که به عنوان وثیقه عمل می کنند) ، ارزش آن ها بدون نوسانات فاحش باقی می ماند.

حتی در موارد خاص که ارزیابی ارز فیات ممکن است به شدت تغییر کند ، مقامات کنترل کننده برای حفظ ثبات قیمت وارد بازار شده و عرضه و تقاضا را مدیریت می کنند. بخش عمده ای از ارز های رمزپایه پشتیبانی برای ارزیابی ندارند و همچنین فاقد یک مرجع مرکزی برای کنترل قیمت هایشان هستند.

طرز کار استیبل کوین ها (Stablecoins)

چند دسته از کوین های پایدار هستند که هر یک از آن ها به روش های مختلفی فرآیند ادغام واحد هایشان را انجام می دهند. استیبل کوین ها قصد دارند شکاف بین ارز های فیات و ارز های دیجیتال را برطرف کنند. سه نوع کوین پایدار وجود دارد که براساس مکانیزم کارشان دسته بندی می شوند. در زیر برخی از رایج ترین آن ها آورده شده است.

استیبل کوین با پشتوانه ارز فیات

سکه های ثابت با پشتوانه ارز فیات مانند دلار آمریکا، به عنوان وثیقه برای صدور تعداد مناسب کوین های رمزپایه عمل می کنند. انواع دیگر این وثیقه می تواند شامل فلزات گران بها مانند طلا یا نقره و همچنین کالاهایی مثل نفت باشد ، اما بیشتر سکه های ثابت با پشتوانه فیات امروزی از ذخایر دلار استفاده می کنند. این ذخایر توسط متولیان مستقل نگهداری می شوند و به طور منظم برای رعایت موارد لازم مورد بازرسی قرار می گیرند. Tether (USDT) و TrueUSD سکه های رمزنگاری مشهوری هستند که ارزشی معادل یک دلار دارند و توسط سپرده های دلاری پشتیبانی می شوند.

محبوب ترین نوع پایدار کوین، Bitcoin است که مستقیماً توسط ارز فیات با نسبت ۱: ۱ پشتیبانی می شود. ما به آن ها “پول های ثابت با وثیقه فیات” نیز می گوییم. یک صادر کننده مرکزی (یا بانک) مقداری ارز فیات را ذخیره می کند و متناسب با آن توکن منتشر می کند.

به عنوان مثال ، صادر کننده ممکن است یک میلیون دلار نگه دارد ودر ازای آن یک میلیون توکن به ارزش یک دلار توزیع کند. کاربران می توانند آزادانه این معاملات را انجام دهند؛ درست همانطور که با توکن ها یا ارزهای دیجیتال معامله می کنند و دارندگان در هر زمان این امکان را دارند که آن ها را با دلار های خود خریداری کنند.

ولی در اینجا چند ریسک وجود دارد. آن هم این است که در نهایت ، باید به صادر کننده توکن ها اعتماد کرد. هیچ راهی برای کاربر وجود ندارد که مطمئن شود که آیا صادر کننده وجوه خود را ذخیره می کند یا نه. در بهترین حالت، شرکت صادرکننده‌ی استیبل کوین می تواند اقدام به شفاف سازی از طریق انتشار حسابرسی ها کند.

صرافی بایننس (Binance ) دو استیبل کوین با پشتوانه ارز فیات ارائه می دهد: BUSD که با دلار آمریکا و BGBP که با پوند انگلیس پشتیبانی می شود.

استیبل کوین با پشتوانه کریپتوکارنسی

استیبل کوین های دیگر با کریپتوکارنسی ها پشتیبانی می شوند. از آنجا که ارز دیجیتال ذخیره نیز ممکن است مستعد نوسانات زیادی باشد ، این نوع استیبل کوین ها “بیش از حد وثیقه” دارند؛ یعنی تعداد بیشتری از توکن ارز های رمزپایه به عنوان پشتوانه برای تعداد اندکی استیبل کوین به کار می روند.

استیبل کوین با پشتوانه ارز رمزنگاری شده ، مثل دسته قبلی عمل می کند، با این تفاوت که از ارز دیجیتال به عنوان وثیقه استفاده می شود . اما از آنجا که کریپتوکارنسی ها دارایی دیجیتال محسوب می شوند، قرارداد های هوشمند صدور واحد ها را کنترل می کنند.

کوین های پایدار با پشتوانه ارز رمزنگاری trust-minimized هستند؛ اما باید توجه داشت که سیاست های پولی استیبل کوین ها توسط رای دهندگان به عنوان بخشی از سیستم های حکمرانی آن ها تعیین می شود. این بدان معناست که نیازی نیست شما به یک صادر کننده اعتماد داشته باشید ، چرا که این مسئله واضح و مبرهن است که همه شرکت کنندگان شبکه همیشه در جهت منافع بقیه کاربران عمل خواهند کرد.

برای دستیابی به این نوع استیبل کوین ، کاربران ارز های دیجیتال خود را در یک قرارداد قفل می کنند و این قرارداد، توکن منتشر می کند. کاربران بعداً برای پس گرفتن وثیقه خود باید کوین های ثابت را به همان قرارداد (همراه با سود) بپردازند.

استیبل کوین الگوریتمی (بدون پشتوانه)

استیبل کوین های بدون وثیقه از هیچ ذخیره ای استفاده نمی کنند؛ اما یک مکانیزم کار مانند بانک مرکزی را برای حفظ قیمت ثابت به کار می برند. این اقدامات مانند چاپ اسکناس توسط بانک مرکزی، برای حفظ ارزش پول فیات است که می تواند با اجرای یک قرارداد هوشمند در یک پلت فرم غیرمتمرکز که به صورت خودمختار اجرا می شود، حاصل شود.

ارز های پایدار الگوریتمی با فیات یا ارز دیجیتال پشتیبانی نمیشود. در عوض ، الگوریتم ها و قرارداد های هوشمندی که عرضه توکن های صادر شده را مدیریت می کنند ، ثبات قیمت را بر عهده دارند. در واقع سیاست های پولی آن ها شبیه عملکرد بانک های مرکزی در مدیریت ارز های ملی است.

اساسا، یک سیستم استیبل کوین الگوریتمی، اگر قیمت زیر قیمت ارز پشتوانه توکن بیاید، عرضه آن را کاهش می دهد. همچنین اگر قیمت از ارزش پول فیات بالا تر برود ، توکن های جدیدی برای کاهش ارزش پول پایدار به بازار عرضه می کند.

ممکن است اسم این دسته از توکن ها را با عنوان ”استیبل کوین بدون وثیقه” هم شنیده باشید. این اسم از نظر فنی اشتباه است؛ زیرا آن ها وثیقه دارند؛ منتها نه به همان روشی که در دو دسته بندی قبلی گفتیم. در شرایط نوسانی غیر منتظره، کوین های پایدار الگوریتمی ممکن است نوعی وثیقه برای کنترل حرکت های بی ثبات بازار داشته باشند.

در حالی که هر استیبل کوین از طراحی و ساختار منحصر به فردی برخوردار است ، اما شباهت های زیادی با هم دارند. آن ها تقریباً همیشه:

• توسط نوعی سیستم امنیتی پشتیبانی می شوند.
• عرضه کوین های در گردش را کنترل می کنند.
• سعی می کنند ارزش‌ خود برای دارایی‌شان دنیای واقعی ثابت نگه دارند.

کاربرد استیبل کوین

استیبل کوین های با پشتوانه، رایج ترین کوین های ثابت هستند. نمونه این کوین ها شامل USD Tether (USDT) ، True USD (TUSD) ، Paxos Standard (PAX) ، USD Coin (USDC) و Binance USD (BUSD) است . با این حال ، نمونه هایی از دو دسته دیگر نیز در حال حاضر در بازار وجود دارند. Bitshares USD و DAI کوین های با پشتوانه هستند ، در حالی که Carbon و (که اکنون از بین رفته است) Basis نمونه هایی از استیبل کوین الگوریتمی هستند.

جوانب مثبت و منفی استیبل کوین ها

مزایا

مزیت اصلی کوین های پایدار توانایی بالقوه آن ها در تأمین وسیله مبادله ایست که ارز های دیجیتال را تکمیل کند. ارز های رمزپایه به دلیل نوسانات بالا قادر به شرکت در برنامه های روزمره مانند عملیات پرداخت نیستند. استیبل کوین ها با ارائه سطح بالاتری از پیش بینی و ثبات قیمت، این مشکل را حل می کنند و همچنین با نقش محافظتی در برابر نوسانات، می توانند در ادغام ارز های رمزپایه با بازار های مالی سنتی نقش مهمی داشته باشند.

در حال حاضر ، این دو بازار به عنوان اکوسیستم جداگانه در تعامل بسیار کم با یکدیگر هستند. با در دسترس بودن شکل پایدارتر ارز دیجیتال، به احتمال بسیار زیاد شاهد افزایش استفاده از ارز های دیجیتال در بازار های وام و اعتبار خواهیم بود معایب استفاده از ارز فیات که تاکنون این بازار ها در انحصار ارز های فیاتِ منتشر شده توسط دولت قرار دارند .

علاوه بر سودمند بودن این کوین های پایدار، معامله گران و سرمایه گذاران در معاملات مالی می توانند از پرتفوی خود محافظت کنند. اختصاص درصد مشخصی از پرتفوی به استیبل کوین ها، راهی موثر برای کاهش ریسک کلی سرمایه گذاری است. به همین ترتیب ، این سکه ها می توانند برای “قفل کردن” سود های حاصل از افزایش قیمت ها ، بدون نیاز به پرداخت پول استفاده شوند.

معایب

علی رغم توانایی بالقوه آن ها در حمایت از پذیرش گسترده ارز های دیجیتال ، کوین های پایدار هنوز محدودیت های خاصی دارند. استیبل کوین با پشتوانه ارز فیات نسبت به ارز های دیجتال معمولی کمتر غیر متمرکز هستند، زیرا یک نهاد مرکزی باید دارایی های این پشتوانه را نگهداری کند. در مورد کوین های با پشتوانه و بدون پشتوانه، کاربران باید به جامعه معایب استفاده از ارز فیات گسترده (و نیز کد منبع ) اعتماد کنند تا از دوام سیستم ها مطمئن شوند. این فناوری ها هنوز جدید هستند و برای تکمیل شدن به زمان احتیاج دارند.

نکات کلیدی استیبل کوین ها

1. استیبل کوین ها در واقع ارز های رمزنگاری شده ای هستند که سعی می کنند ارزش بازار خود را به برخی از مراجع خارجی مرتبط کنند.
2. کوین های ثابت ممکن است به قیمت ارزی مانند دلار آمریکا یا کالایی مثل طلا وابسته باشند.
3. ارز های دیجیتال باثبات، قیمت خود را از طریق پشتوانه ها و مکانیزم های الگوریتمی خرید و فروش دارایی مرجع یا مشتقات آن تعیین می کنند.

کلام نهایی

اگرچه استیبل کوین ها معایبی دارند ولی همچنان یکی از اجزای مهم بازار ارز های دیجیتال به شمار می روند. با استفاده از روش های متفاوت، ارزش این ارز های دیجیتال می تواند با قیمت های تعیین شده کم و بیش ثابت بماند. این ویژگی باعث می شود تا از آن ها نه تنها به عنوان وسیله‌ای برای مبادله ، بلکه به عنوان پناهگاهی امن و مطمئن برای تریدرها و سرمایه گذاران استفاده شود.

در حالی که استیبل کوین ها در ابتدا برای ارائه ابزاری کارآمد به معامله گران در مسئله مدیریت ریسک طراحی شده بودند ، امروزه می بینیم که کاربرد کوین های پایدار فراتر از معاملات است. آن ها ابزاری قدرتمند هستند که می توانند فضای ارز های رمزنگاری شده را به عنوان یک کلیت تقویت کنند، به خصوص در مواردی که بقیه کوین های دیجیتالی برای معامله ایده آل نیستند.

شما در این رابطه چطور فکر می کنید؟ حتما پرسش های خود را در بخش نظرات با تیم کارشناسان دریکتو در میان بگذارید.

یکی از ارزهای دیجیتال استیبل کوین تتر است که می توانید برای آشنایی با آن مقاله بررسی کامل ارز تتر و نحوه خرید آن را بخوانید.