تفاوت توکن با کوین

یکی از مهم‌ترین انواع توکن‌ها، توکن‌های معاملاتی است. داشتن این نوع توکن برای کاربر جهت مشارکت در شبکه حق ایجاد می‌کند. برای مثال رمزارز کامپ (COMP)، رمزارزی بر بستر اتریوم است که امکان وام دهی را برای کاربران تفاوت توکن با کوین فراهم می‌کند. این توکن، یک پروژه دی فای (DeFi) است که در سال 2020 آغاز به فعالیت کرد.

تفاوت کوین و توکن در چیست؟

حتما اصطلاح کوین و توکن را بارها شنیده باشید. خیلی از افراد تازه وارد در دنیای ارزهای دیجیتال ممکن است به دلیل آگاهی کمی که دارند این دو را اشتباه به کار ببرند. اما تفاوت کوین و توکن واقعا در چیست؟ درک درست از تفاوت‌های این دو می‌تواند به تصمیم‌گیری‌های هوشمندانه‌تر شما به عنوان یک سرمایه‌گذار کمک کند.

کوین چیست؟

کوین به ارزهای دیجیتالی گفته می‌شود که ساختاری مشابه بیت‌کوین دارند و هر کدام دارای بلاک چین اختصاصی خود هستند. مانند اتریوم، ریپل، لایت کوین، بیت‌کوین، بیت کوین کش، دوج کوین، کاردانو و هزاران ارز دیجیتال دیگر.
کوین‌ها در واقع معادل دیجیتالی پول هستند و به همین منظور از آن‌ها برای انتقال پول، واحدی برای قیمت‌گذاری کالا و خدمات و نگهداری و مبادله با کالا یا ارزی دیگر استفاده می‌کنند.

توکن چیست؟

توکن یک دارایی دیجیتال است که موارد مصرف خیلی بیشتری در مقایسه با کوین دارد و برای اهداف و پروژه‌های خاصی ایجاد می‌شود.

مثلا می‌تواند بیانگر سهام یک شرکت باشد (توکن‌های امنیتی)، یا به عنوان روش پرداخت در یک پروژه یا اپلیکیشن خاص قرار بگیرد (توکن‌های کاربردی) و یا به عنوان یک دارایی دیجیتال برای خرید و فروش و سایر تراکنش‌های مالی مورد استفاده قرار بگیرد ( توکن‌های پرداختی).

تفاوت کوین و توکن

یکی از تفاوت‌های مهم توکن با کوین این است که توکن‌ها بلاک چین اختصاصی خود را ندارند و عموما بر روی پلتفرم یک بلاک چین دیگر ایجاد می‌شوند. بلاک چین اتریوم به دلیل امنیت بالا و پشتیبانی از قراردادهای هوشمند، به عنوان یکی از محبوب‌ترین‌ها گزینه‌ها است. توکن‌های بسیار زیادی از جمله بت، شیبا و تتر در بستر این بلاک چین ایجاد شدند.

برای ذخیره توکن‌ها در کیف پول خود فقط کافیست آدرس کیف پولی را وارد کنید که بلاک چین میزبان را پوشش می‌دهد. برای مثال، یک توکن اتریومی مانند تتر را می‌توانید روی کیف پول و آدرس‌های اتریوم ذخیره کنید. به‌بیان ساده، با داشتن یک کیف پول و یک آدرس اتریوم می‌توانید تمام توکن‌های مبتنی بر آن را ذخیره کنید.

برای اطلاع از اینکه ارز دیجیتالی که انتخاب کردید کوین هست یا توکن می‌توانید به سایت « coinmarketcap.com » مراجعه کنید. پس از کلیک روی نام ارز، مشخصات کامل آن را زیر نام آن مشاهده خواهید کرد.

توجه داشته باشید که تشخیص کوین از توکن برای تحلیل بنیادی ارزهای دیجیتال و تعیین استراتژی بلندمدت یا کوتاه‌مدت سرمایه‌گذاری در آن‌ها، بسیار تاثیرگذار است.

تفاوت کوین و توکن چیست؟

کلمات کوین و توکن در دنیای ارزهای دیجیتال اغلب به عنوان مترادف استفاده می‌شوند و توسط بسیاری از افراد قابل تمیز از یکدیگر نیستند. اما کوین و توکن به دو مفهوم کاملاً متفاوت اشاره می‌کنند. پس چرا بسیاری از کاربران سکه و توکن را با هم اشتباه می‌گیرند و تفاوت اساسی بین آنها چیست؟

به صورت کلی می‌توان گفت که کوین، به دارایی‌های دیجیتالی گفته می‌شود که دارای بلاک چین اختصاصی خود هستند و در مقابل توکن‌ها بر روی تفاوت توکن با کوین بلاکچین ارزهای دیجیتال دیگر قرار دارند (به عنوان مثال اتر و بیت کوین هر دو کوین هستند و شیبا یک توکن است).

کوین و توکن چه تفاوتی با هم دارند که آنها را متمایز می‌کند؟

در حوزه به سرعت در حال تغییر ارزهای دیجیتال، ظهور اصطلاحات جدید منجر به اشتباه برخی افراد تازه کار می‌شود. درست است که کوین‌ها و توکن‌ها به عنوان ارز دیجیتال در نظر گرفته می‌شوند، اما با هم تفاوت‌هایی دارند.

طبق تعریف، ارز یک وسیله برای مبادله پول یا ذخیره ارزش است. بیت کوین همه این ویژگی‌ها را دارد، بنابراین نام «کریپتوکارنسی» به آن اطلاق می‌شود. اما تمام کوین‌ها و توکن‌ها که تولید انبوه آن‌ها پس از موفقیت بیت‌ کوین آغاز شد، با اینرسی «ارز رمزنگاری شده» نام‌گذاری شدند، اگرچه بسیاری از آنها ویژگی‌های لازم را برای این نام‌گذاری را ندارند. بنابراین سکه‌ها و توکن‌ها دو نوع واحد دارایی مختلف هستند که با استفاده از فناوری رمزنگاری ایجاد می‌شوند و رمزارز نامیده می‌شوند.

به صورت کلی توکن ارز دیجیتالی است که بلاک چین مستقل خود را ندارد و روی شبکه‌های دیگر مانند اتریوم کار می‌کند. در مقابل نیز کوین ارز دیجیتالی است که بلاک چین مستقل خود را دارد. به عنوان مثال ارزهای دیجیتال بیت کوین، اتریوم، ریپل، لایت کوین و آدا که بلاک چین‌های اختصاصی خود را دارند، کوین هستند. تتر، چین لینک و آوه (Aave) نیز توکن هستند.

کوین چیست؟

سکه یا کوین (Coins) که اغلب به آنها آلت کوین یا سکه های ارز دیجیتال جایگزین نیز گفته می‌شود، پول دیجیتالی هستند که با استفاده از تکنیک های رمزگذاری ایجاد می‌شوند و ارزش خود را در طول زمان ذخیره می‌کنند. اساساً این دارایی‌ها معادل دیجیتالی پول هستند و بیت کوین معروف ترین نمونه است (همه ارزهای دیجیتال به جز بیتکوین را آلتکوین می‌گویند). تراکنش‌های بیت کوین مبتنی بر بلاک چین است و داده ها به صورت جمعی ذخیره شده و بین شرکت کنندگان شبکه بلاکچینی به اشتراک گذاشته می‌شوند. بلاک چین شفافیت تراکنش‌ها را تضمین می‌کند و تقلب را کاهش می‌دهد. بیت کوین دارای ویژگی‌هایی مشابه پول نیز است: قابل تعویض، قابل تقسیم و دارای عرضه محدود هستند. بیشتر مشتاقان ارزهای دیجیتال جاه طلبانه اصرار دارند که سکه ها در آینده جایگزین پول های معمولی خواهند شد.

ویژگی های اصلی کوین ‌ها عبارتند از:

1) آنها از بلاک چین باز عمومی استفاده می‌کنند که هر کسی مجاز است به شبکه بپیوندد و در آن شرکت کند.

2) کوین‌ها می‌توانند ارسال، دریافت یا استخراج شوند.

توکن چیست؟

توکن‌ها دارایی‌های دیجیتالی هستند که توسط یک پروژه صادر می‌شوند و می‌توانند به عنوان روشی برای پرداخت در داخل اکوسیستم پروژه استفاده شوند و عملکردهای مشابهی را با سکه‌ها انجام دهند. اما تفاوت اصلی کوین و توکن این است که به دارندگان حق مشارکت در شبکه نیز داده می‌شود. ممکن است توکن‌ها عملکرد دارایی‌های دیجیتال را انجام دهند، سهم یک شرکت را نشان دهند و بسیاری موارد دیگر.

به عنوان مثال بلیت یک کنسرت، یک «توکن واقعی» است که می‌توانید در یک زمان خاص، در یک مکان خاص از آن استفاده کنید. شما نمی‌توانید به رستوران بروید و قبض خود را با بلیط کنسرت پرداخت کنید زیرا آن بلیط فقط در سالن کنسرت ارزش دارد.

توکن ها یک دارایی یا ابزار مفید را نشان می‌دهند، بنابراین توکن های امنیتی و کاربردی متفاوت هستند. توکن های امنیتی با ذخیره‌سازی نوعی اطلاعات شخصی، هویت شخص را به صورت الکترونیکی تأیید می‌کنند. مالک، توکن امنیتی را به سیستم متصل می‌کند تا اجازه دسترسی به سرویس شبکه را بدهد. در حالی که توکن های ابزاری دارای موارد استفاده خاصی در داخل پروژه هستند.

ایجاد یک توکن ساده‌تر از ایجاد یک کوین است، زیرا نیازی به کد نویسی ندارد. کاربران می‌توانند انواع مختلف توکن ها را در یک کیف پول ارز دیجیتال ذخیره کنند. بلاک چین اتریوم اولین شبکه‌ای بود که فرآیند ایجاد توکن را ساده کرد.

در حال حاضر اتریوم با بلاک چین ERC20، محبوب‌ترین بلاکچین برای میزبانی توکن‌ها است. بسیاری از توکن‌های محبوبی که با آن‌ها سروکار دارید، بر بستر شبکه اتریوم قرار دارند و توکن ERC20 هستند.

سخن پایانی

در این مقاله به توضیح تفاوت کوین و توکن پرداختیم. کوین‌ها فقط روشی برای پرداخت هستند در حالی که توکن ها ممکن است سهم یک شرکت را ارائه دهند، به محصولات یا خدمات دسترسی داشته باشند و بسیاری از قابلیت‌های دیگر را ارائه دهند. کوین‌ها ارزهای دیجیتالی هستند که می‌توان از آنها برای خرید و فروش استفاده کرد و به طور مستقل عمل می‌کنند، در حالی که توکن کاربرد خاصی در اکوسیستم یک پروژه دارد.

تفاوت های توکن و کوین به زبان ساده

یکی از اصطلاحات رایج در بازار ارزهای دیجیتال، کلمۀ توکن (Token) است. تفاوت توکن و کوین (Coin) یکی از سوالات رایج کاربران در این بازار است. هزاران پروژه بلاکچین و رمزارز بعد از بیت کوین به وجود آمدند که اهمیت این سوال را بیش از پیش نمایش می‌دهند. در این مقاله والکس، به بررسی تفاوت کوین‌ها و توکن‌ها می‌پردازیم.

کوین چیست؟

به هر رمزارزی که یک بلاکچین مستقل و پایدار داشته باشد، کوین گفته می‌شود. مثلا بیت کوین و اتریوم رمزارزهایی هستند که بلاکچین اختصاصی دارند. هر کوین از صفر طراحی و برنامه ریزی می‌شود و بلاکچین آن هدف خاصی را دنبال می‌کند. برای مثال بلاکچین بیت کوین از ابتدا قصد داشت که نیاز به واسط سوم معتمد را در تراکنش‌های مالی از بین ببرد.

توکن چیست؟

توکن، یک استفاده منحصر به فرد از یک پلتفرم قراردارد هوشمند مانند اتریوم است. این پلتفرم‌ها به کاربر اجازه می‌دهد تا از بلاکچین به نحو مورد نیاز خود استفاده کنند. ایجاد توکن‌هایی که از تفاوت توکن با کوین مشتقات بلاکچین اصلی هستند و مدیریت آن‌ها یکی از استفاده ها از این پلتفرم‌های قرارداد هوشمند است.

برای مثال، رمزارز تتر TRC20 یک توکن بر بستر بلاکچین ترون است. TRC20 یک پروتکل برای ساخت توکن در بلاکچین ترون است. توکن‌هایی که از یک پروتکل استفاده می‌کنند می‌توانند با یکدیگر مبادله شوند. یعنی یک توکن تتر TRC20 را میتوان با یک توکن دیگر مانند بیت تورنت در یک تراکنش معامله کرد.

پروژه‌های توکن، بخش مهمی از بازار کریپتوکارنسی را در اختیار گرفته‌اند. این پروژه‌ها علاوه بر مزایای اصلی خود، برای اکوسیستم و پلتفرم اصلی نیز درآمدزایی می‌کنند. برای مثلا برای انتقال تتر بر بستر TRC20 باید کارمزد شبکه را به صورت ترون پرداخت کرد.

مهم‌ترین بلاکچین‌های میزبان توکن‌ها

در حال حاضر بلاکچین اتریوم با پروتکل ERC20 محبوب‌ترین بلاکچین برای میزبانی توکن‌ها است. بسیاری از توکن‌های محبوب مانند تتر ERC20 ، میکر یا EOSبر بستر اتریوم فعالیت می‌کنند.

بعد از اتریوم، بلاکچین‌های ترون (Tron)، کاسموس (Cosmos) و تزوس (Tezos) به ترتیب بلاکچین‌های محبوب برای میزبانی تفاوت توکن با کوین توکن‌ها هستند.

تفاوت بین کیف پول توکن‌ و کوین

یک تفاوت مهم بین توکن و کوین، کیف پول و نحوۀ ذخیره‌سازی این دارایی‌های دیجیتال است. هر کوین، نیاز به یک کیف پول اختصاصی با آدرس اختصاصی دارد که در یک بلاکچین منحصر به فرد قرار دارد. یعنی کیف بیت کوین و اتریوم کاملاً از هم مجزا هستند و نمی‌توان برای مثال دارایی بیت کوین را به آدرس اتریوم ارسال کرد.

این قانون در مورد توکن‌ها صدق نمی‌کند. شما می‌توانید یک توکن مانند تتر ERC20 را به هر آدرسی در این شبکه ارسال کنید. گاهی ممکن است این دارایی در کیف پول آنلاین شما نشان داده نشود، اما تراکنش تایید شده و امکان دسترسی به آن وجود خواهد داشت، هرچند گاهی نیاز به دانش فنی دارد.

توکن‌ها چرا به وجود آمدند؟

همانطور که تا این بخش از مقاله گفتیم، کوین بلاکچین اختصاصی دارد ولی توکن می‌تواند بر بستر یک بلاکچین دیگر ایجاد شود. عملاً ساخت یک توکن دیجیتالی کمتر از یک ساعت زمان لازم دارد و هر کسی که دانش کافی دربارۀ بلاکچین و قراردادهای هوشمند داشته باشد، می‌تواند آن را ایجاد کند.

با این حال، صرفاً ایجاد یک توکن، برای موفقیت و ثروتمند شدن در بازار ارز دیجیتال کافی نیست. هر توکنی (مانند کوین‌ها) باید بین کاربران پذیرفته شده و در بازار ارزشمند محسوب شود.

یکی از دلایل ایجاد توکن‌ها هزینۀ طراحی و کدنویسی بلاکچین اختصاصی است که امنیت آن نیز ممکن است کافی نباشد استفاده از یک پروتکل مطمئن به جای طراحی از صفر، دغدغه‌های امنیتی فراوانی را برطرف می‌کند.

بسیاری از پروژه‌های ارز دیجیتال ترجیح می‌دهند ابتدا، ارز دیجیتال خود را بر بستر یک بلاکچین دیگر راه‌اندازی کنند و در صورتی که در بازار حضور موفقی داشتند، بلاکچین اختصاصی برای آن بنویسند. بایننس کوین یکی از این پروژه‌ها بود. ارز BNB ابتدا بر بستر ERC20 شروع به فعالیت کرد و سپس، بایننس بلاکچین اختصاصی BEP2 را برای آن نوشت. ترون نیز یک مثال خوب دیگر برای این مورد است.

استفاده از چند بلاکچین نیز برای میزبانی، در بین بعضی توکن‌ها رایج است. استیبل کوین تتر بر بستر بلاکچین اتریوم، ترون و بایننس فعالیت می‌کند و ظرفیت بلاکچین‌های مختلفی را در پروژه خود به کار گرفته است.

کاربرد توکن‌ها و انواع آن

کوین‌ها معمولاً واسطه‌های پرداخت هستند. برای مثال بیت کوین یا اتریوم، معمولاً فقط به عنوان یک ارز دیجیتال که ارزش مادی دارد، شناخته می‌شوند. اما توکن‌ها، به خصوص توکن‌های موفق، با یک هدف و کاربرد خلق می‌شوند. برای مثال، توکن تتر که پشتوانه آن یک دلار آمریکا است، با هدف حفظ ارزش سرمایه فعالان بازار در برابر نوسانات به وجود آمد.

توکن‌هایی که بتوانند با حضور خود یک نیاز را رفع کنند و خدمات مفیدی ارائه دهند، شانس بیشتری برای حضور در بازار سرمایه دارند. به طور کلی سه نوع توکن در بازار وجود دارند:

1- توکن‌های کاربردی

برای مثال اگر شما از طریق سیستم بلاکچین یک بلیط سینما بخرید، در واقع یک توکن خریداری کرده‌اید. توکن‌های کاربردی، خدمات خاصی را ارائه می‌کنند که فقط در شبکه خودشان قابل استفاده است. برای مثال توکن Vethor که بر بستر بلاکچین Vechain فعالیت می‌کند، به عنوان کارمزد و سوخت شبکه استفاده می‌شود.

2- توکن‌های امنیتی

بعضی از توکن‌ها به عنوان حق مالکیت فرد بر یک دارایی دیجیتالی یا غیر دیجیتالی استفاده می‌شوند. این دارایی می‌تواند سهام یک شرکت باشد یا سند اشتراک در مالکیت یک خانه. این نوع توکن‌ها در اثر افزایش نگرانی‌های دولت‌ها بر سر نظارت بر دارایی‌ها شکل گرفت. توکن‌های امنیتی (Security Token) که به آن‌ها توکن اوراق بهادار هم گفته می‌شود، حق توزیع دارایی را در اختیار افراد قرار می‌دهد.

3- توکن‌های معاملاتی

یکی از انواع رایج توکن‌ها، توکن‌های معاملاتی (Transaction Token) است. این توکن‌ها اغلب مانند ارزهای سنتی عمل می‌کنند و برای خرید و فروش کالا و خدمات مناسب هستند. استیبل کوین‌هایی مانند دای (Dai) یا تتر از جمله این توکن‌ها هستند.

4- توکن حاکمیتی

یکی از مهم‌ترین انواع توکن‌ها، توکن‌های معاملاتی است. داشتن این نوع توکن برای کاربر جهت مشارکت در شبکه حق ایجاد می‌کند. برای مثال رمزارز کامپ (COMP)، رمزارزی بر بستر اتریوم است که امکان وام دهی را برای کاربران فراهم می‌کند. این توکن، یک پروژه دی فای (DeFi) است که در سال 2020 آغاز به فعالیت کرد.

البته باید به این نکته اشاره کنیم که دسته‌بندی توکن‌ها صرفاً برای آسان‌تر تفاوت توکن با کوین کردن فهم روش کار آن‌ها است و لزوماً هر توکن، در یکی از این دسته‌بندی‌ها قرار نمی‌گیرد یا ممکن است در دو دسته‌بندی تعریف شود.

صحبت پایانی

به طور کلی، تفاوت کوین و توکن را می‌توان در چند جمله خلاصه کرد:

کوین‌ها بلاکچین اختصاصی دارند اما توکن‌ها از بستر سایر بلاکچین‌ها برای فعالیت خود استفاده می‌کنند.

کوین‌ها معمولاً فقط واسطه معاملات هستند، اما توکن‌ها کاربردهای مختلفی در شبکه دارند.

هر کوین، نیاز به کیف پول و آدرس اختصاصی دارد، اما توکن‌ها را می‌توان در تمام آدرس‌های بلاکچین میزبان ذخیره کرد.

کارمزد شبکه در کوین‌ها، از خود کوین برداشت می‌شود، اما کارمزد توکن‌ها معمولاً از رمزارز بومی بلاکچین کسر می‌شود.

تفاوت کوین Coin و توکن Token (این دو مفهوم را باهم اشتباه نگیرید)

در دنیای ارزهای رمزنگاری اصطلاحات بسیاری وجود دارد. ممکن است سرمایه گذاران جدید تمایز بین دسته های مختلف را متوجه نشوند. در این مقاله قصد داریم به موضوعی بپردازیم که غالباً افراد در مورد آن اشتباه می کنند و آن فرق بین کوین (Coin) و توکن (Token) است. گاهی اوقات مردم به اشتباه از اصطلاح کوین یا سکه برای آنچه در اصل توکن نامیده می شود و از اصطلاح توکن برای آنچه که کوین نام دارد استفاده می کنند. برخی از افراد هم از هر دو اسم برای تمام دارایی های دیجیتال موجود استفاده می کنند.

با این حال تفاوت های بسیار زیادی بین کوین های (سکه های) رمزنگاری شده و توکن های رمز نگاری شده وجود دارند. بنابراین مهم است که شما هر اصطلاح را در جای درست خود به کار ببرید. ما در ادامه به تفاوت بین توکن و سکه در دنیای رمزارزها می پردازیم همچنین برخی از مهم ترین پروژه ها را در هر دسته بررسی می کنیم و سعی می کنیم شرح دهیم که چگونه برخی از پروژه های رمزنگاری از توکن های دیجیتالی به سکه های دیجیتالی مهاجرت می کنند.

معنی فارسی کوین، سکه و معنی توکن، نشانه می باشد ولی ما به این دلیل که در دنیای رمزارزها اصطلاح انگلیسی آن ها رایج است از همان کلمه کوین و توکن استفاده می کنیم.

در پایان این راهنما، شما می توانید تشخیص دهید که دارایی های دیجیتالیتان توکن است یا کوین. پس بیایید بدون مقدمه چینی بیشتر شروع کنیم.

تفاوت کوین (Coin) و توکن (Token) در چیست؟

یک تفاوت اساسی وجود دارد که باعث دسته بندی کوین ها در مقابل توکن ها می شود.

اصطلاح کوین بطور کلی به هر رمزارزی گفته می شود که دارای بلاک چین مستقل و جداگانه است. در مقابل آن اصطلاح توکن به هر رمزارزی گفته می شود که بر روی یک بلاک چین دیگر ساخته شده باشد و دارای بلاک چین اختصاصی نمی باشد. توکن ها بلاک چین اختصاصی خود را ندارند بلکه به یک بلاک چین دیگر وابسته هستند و بروی آن به وجود می آیند. توکن ها نیز درست مانند سکه ها در بازار قابل معامله هستند.

برای درک بهتر موضوع بیایید به مثالی بپردازیم:

در اصل سکه ها نمایانگر یک شخص است که یک ساختمان برای زندگی کردن در آن می سازد، این شخص سازنده و مالک این ساختمان است.

توکن نیز نمایانگر شخصی است که یک خانه در یک ساختمان برای زندگی کردن در آن اجاره می کند.

معمولاً ساخت یک کوین به مراتب پیچیده تفاوت توکن با کوین تر و زمان بر است.

بعنوان مثال بیت کوین (BTC)، اتر (ETH)، ایاس (EOS)، نئو (NOE) چند نمونه از کوین های بازار رمزارزها هستند که داری بلاک چین اختصاصی می باشند. در مقابل ارز بت (BAT) یک توکن است که بر روی بلاک چین اتریوم به وجود آمده است.

نمونه ای از پروژه های مهم کوین ها و توکن ها

بیت کوین می تواند بهترین مثال برای یک کوین باشد. بیت کوین نه تنها اولین رمزارز در جهان است بلکه اولین بلاک چین جهان هم است. از زمان راه اندازی آن در سال ۲۰۰۹، تعدادی از بلاک چین های جدید پدیدار شدند. از آنجا که کد بیت کوین open source یا منبع باز است. تعدادی از پروژه ها با کپی کردن کد آن و تغییر چند مؤلفه فنی اقدام به راه اندازی بلاک چین های کاملاً جدید کردند. بعنوان مثال چارلی لی با این رویکرد، لایت کوین را ایجاد کرد.

ارز تتر نیز یک مثال از توکن های موفق است که بر روی بلاک چین اتریوم به وجود آمده و هدفش ایجاد یک رمزارز ثابت (Stablecoin) با پشتوانه دلار است. بطور کلی ۹۰ درصد از توکن های بازار بر روی بلاک چین اتریوم به وجود آمده اند شما می توانید در سایت etherscan.io لیست توکن های اتریوم را مشاهده کنید.

اما چگونه می شود تشخیص داد که یک رمزارز کوین است یا توکن؟

در نگاه اول به نظر می رسد که نام یک پروژه راهی مؤثر برای تمایز است. بعنوان مثال، در بیت کوین و لایت کوین، کلمه کوین بر روی اسم آن است یا ارز Basic Attention Token) BAT) که کلمه توکن بخشی از اسم آن است. اما این نمی تواند راه درستی باشد بعنوان مثال ارز بایننس کوین (BNB) از کلمه کوین در نام آن استفاده شده است اما در حقیقت یک توکن بلاک چین اتریوم است. یکی از راه های یافتن اینکه یک رمزارز توکن است یا کوین، بررسی وب سایت پروژه است. لازم به ذکر است که گاهی حتی تفاوت توکن با کوین خود تیم های پروژه نیز این اصطلاحات را بطور متقابل استفاده می کنند. بهترین راه برای تشخیص این موضوع مراجعه به سایت coinmarketcap.com است. این یک وبسایت مرجع است که در آن لیست ارزهای معتبر بازار را می توانید مشاهده کنید، بر روی هر ارز که کلیک کنید می توانید جزئیات آن را بررسی کنید.

تفاوت بین توکن اوراق بهادار و توکن کاربردی

SEC (کمسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده) و FINMA (نظارت بر بازارهای مالی سؤییس) توکن ها را به دو دسته گسترده، توکن های اوراق بهادار (Security Tokens) و توکن های کاربردی (Utility Tokens) تقسیم کرده اند.

خرید توکن های اوراق بهادار به عنوان یک سرمایه گذاری تلقی می شود، به بیانی دیگر شخصی که آن ها را خریداری می کند با انتظار سود کردن بر روی آن توکن سرمایه گذاری می کند. بنابراین آن ها مشمول مقررات مربوط به اوراق بهادار فدرال هستند. از طرف دیگر توکن های کاربردی ابزاری برای دسترسی به خدمات یا محصولات یک پروژه هستند.

هارد فورک و تشکیل یک بلاک چین جدید

واقعیت این است که همیشه همه اعضای تیم های یک رمزارز با بلاک چین مستقل در همه موضوعات باهم موافق نیستند. گاهی اوقات این اختلاف نظرها باعث می شود توسعه دهندگان به دو گروه تقسیم شوند و یک گروه برای پیاده سازی اهداف خود یک انشعاب یا فورک در زنجیره اصلی ایجاد کند این به این معنی است که از یک جایی به بعد زنجیره بلاک ها به دو قسمت تقسیم می شود. گروهی در زنجیره قدیمی باقی می مانند و گروهی در زنجیره به وجود آمده حاصل از فورک.

از آنجا به بعد این دو بلاک چین بصورت مجزا از هم به کار خود ادامه می دهند. این فورک یا انشعاب در زنجیره را هارد فورک بحث برانگیز می گویند. برای زنجیره به وجود آمده یک کوین جدید نیز به وجود می آید. به عنوان مثال بیت کوین کش یک فورک به وجود آمده از بلاک چین بیت کوین است که به دلیل اختلاف توسعه دهندگان بر سر سایز بلاک به وجود آمده است. اکنون هر دو بلاک چین بصورت مجزا و با کوین های متفاوت در بازار رمزارزها مشغول به کارند. نماد سکه بیت کوین کش BCH است.

حرکت از توکن به سمت کوین

بسیاری از پروژه های بلاک چین در طول ICO های خود (عرضه اولیه رمزارز) با هدف ایجاد بلاک چین اختصاصی خود در آینده، در ابتدا یک توکن را بر روی یک بلاک چین دیگر صادر می کنند. روند جمع آوری پول از طریق ICO نیازی به یک پروژه که از قبل دارای یک زنجیره مستقل باشد، ندارد. برای تیم پروژه جمع آوری سرمایه با توزیع و فروش توکن ها از طریق یک بلاک چین موجود از قبل، آسان تر است. این مشکلات فنی احتمالی را کاهش می دهد و کل روند توزیع توکن ها یا ICO را ساده تر می کند.

بطور معمول، تیم پروژه قبل از انتشار شبکه بلاک چین اصلی و در دسترس عموم، آزمایشات و تست هایی از بلاک چین های خود را راه اندازی می کنند. هنگامی که یک تیم پروژه آماده راه اندازی شبکه اصلی خود باشد، معمولاً مبادله سکه ای (Coin Swap) را انجام می دهند. این همچنین مبادله توکن (Token Swap) نیز شناخته می شود. در طی این رویداد، کاربران قادرند توکن های دیجیتالی خود را به کوین های دیجیتالی که قابل استفاده در بلاک چین جدید و مستقل هستند، مبادله کنند. در سال ۲۰۱۸ ترون (Tron) و ایاس (EOS) این فرآیند را به اتمام رساندند.

سرمایه گذاران باید به این نکته توجه داشته باشند که مبادله کوین ها بصورت دستی و خودکار انجام می شود. بعنوان مثال، بسیاری از صرافی ها مانند بایننس داری یک ویژگی هستند که بصورت خودکار توکن های دیجیتال به کوین های دیجیتال تبدیل می شود. سرمایه گذارانی که وجوه خود را در کیف پول دیجیتال ذخیره می کنند، ممکن است لازم باشد برای دریافت سکه های جدید چند مرحله را بصورت دستی انجام دهند.

نتیجه گیری

توکن ها و سکه های دیجیتالی هر دو برای بازار ارزهای دیجیتال مهم هستند. در حالی که واقعاً تنها یک تفاوت اصلی بین این دو دسته رمزارز وجود دارد، دانستن تفاوت بین کوین های رمزنگاری در مقابل توکن های رمزنگاری برای درک اهداف تیم های مختلف پروژه مهم است. داشتن این دانش فنی می تواند به نوبه خود به سرمایه گذاران کمک کند تا ارزهای رمزپایه موجود را بهتر ارزیابی کنند.

توکن با کوین چه تفاوتی دارد

توکن یک ارز دیجیتال است که خود بلاک‌چین مستقل ندارد و روی یک شبکه‌ی دیگر به نام اتریوم جابه‌جا می‌شود. به همین خاطر در بازار ارز دیجیتال تنها چیزی که یک توکن را از کوین جدا می‌کند داشتن یا نداشتن یک بلاک‌چین می‌باشد.

ارزهای دیجیتال که بلاک‌چین خود را دارند.

1. بیت‌کوین
2. اتریوم
3. ریپل
4. لایت‌کوین
5. بیت‌کوین‌کش
6. کاردانو

ارزهای دیجیتال که بلاک‌چین ندارند و به آن توکن می‌گویند.

اولین مرجعی که کوین و توکن را از یک‌دیگر جدا می‌کند وب‌سایت مارکت‌کپ ( Coinmarketcap ) است.
البته شایان ذکر است که 2.800 ارز دیجیتال از 3.900 ارز دیجیتالی در صرافی‌ها معامله شده است که از بلاک‌چین‌هایی مثل اتریوم، بایننس‌چین ( Binance Chain )، ایاس و تزوس استفده می‌کند.
بیشتر توکن‌ها در دنیای ارز دیجیتال توکن‌های کاربردی هستند. این توکن‌ها این امکان را فراهم می‌کند که تنها در اکوسیستم‌های مربوط به خود قابل استفاده باشند.
به عنوان مثال اگر پروژه‌ای فقط برای خرید بلیت اتوبوس باشد، در این صورت فقط می‌توان از او بلیت اتوبوس تهیه کرد و نمی‌توان برای خرید غذا نیز از آن بهره برد. ساخت توکن برای توسعه‌دهندگان بلاک چینی بسیار راحت‌تر از ایجاد یک بلاک‌چین و شبکه مستقل است و در بیشتر مواقع پروژه‌ها می‌توانند بدون نیاز به هزینه‌های نجومی برای طراحی یک بلاک‌چین، ارز دیجیتال خود را بسازند و به اهداف اولیه خود برسند .