طبقه بندی بازار های مالی

بازارمالی

بازار پایه فرابورس، بازاری با تابلوهای زرد، نارنجی و قرمز

در مطالب پیشین با طبقه بندی بازار فرابورس به بازار های اول، دوم، سوم آشنا شدیم. بهتر است با مفاهیم بخش دیگری از دنیای فرابورس به نام بازار پایه و تابلوهای بازار پایه فرابورس (تابلو زرد ، نارنجی و قرمز) بیشتر آشنا شویم. شرکت‌های حاضر در بازار پایه، نیاز کمتری به ارائه اطلاعات به بازار دارند. این بازار بنا شده است تا شرکت‌هایی در آن فعالیت کنند که در سازمان بورس هستند و ثبت شده‌اند اما نمی‌توانند در بازار بورس یا فرابورس وارد شوند. بنابراین، بازار پایه به نقل و انتقالات سهام شرکت‌های مذکور کمک می‌کند.

بازار پایه بخشی از بازار فرابورس است که نحوه پیوستن شرکت ها به این بازار جهت کسب سرمایه و بهره مندی از مزایای بازار سرمایه و اوراق بهادار بسیار راحت و سریع تر از بخش های دیگر فرابورس یا بورس است. از شهریور ماه سال 1398 بازار پایه به سه تابلو زرد ، تابلو نارنجی و تابلو قرمز تقسیم شده است. ابتدا به نحوه طبقه بندی شرکت ها در هر تابلو میپردازیم.

تابلوهای بازار پایه فرابورس :

1-تابلو زرد

شرکت هایی که دارای شرایط زیر باشند در تابلو زرد بازار پایه طبقه بندی می شوند:

• ارائه اطلاعات مطابق با دستورالعمل اجرایی افشای اطلاعات برای شرکت های ثبت شده در سازمان فرابورس همراه با تاخیری کمتر از 100 روز باشد.

• شرکت های فوق همچنین مطابق با دستورالعمل اجرایی افشای اطلاعات مجاز به عدم ارائه صورت های مالی خود بیش از 2 بار نیستند.

• شرکت های مذکور موظف به ارائه حداقل 1 صورت مالی حسابرسی شده هستند.

2-تابلو نارنجی

شرکت ها با شرایط زیر باشند در تابلو نارنجی بازار پایه طبقه بندی می شوند:

• شرکت هایی که در دوره مورد رسیدگی دارای شرایط تابلوهای زرد و قرمز نباشند.

• اظهار نظر مردود یا عدم اظهار نظر بازرس قانونی و حسابرس مستقل در رابطه با صورت های مالی شرکت های اصلی یا تلفیقی گروه هر ناشر.

3-تابلو قرمز

شرکت ها با شرایط زیر باشند در تابلو قرمز بازار پایه طبقه بندی می شوند:

• تائید ورشکستگی شرکت به واسطه صدور رای بدوی یا قطعی توسط مراجع قضایی برای آن شرکت

• صدور رای انحلال شرکت توسط مراجع قضایی یا مجمع فوق العاده

• عدم ارائه صورت مالی حسابرسی شده توسط شرکت در دوره های رسیدگی در طی 3 سال متوالی یا بیش از آن؛ ارائه اطلاعات همراه با تاخیر بیش از 50 روز مطابق با بخش الف این ماده که از مصادیق بخش الف، بند 2 در رابطه با موضوع عدم ارائه اطلاعات است.

لازم به ذکر است در هر سال 2 بار یک بار در پایان مرداد ماه و بار دیگر در پایاین دی ماه در طبقه بندی ناشران در تابلوهای بازار پایه بازنگری صورت خواهد پذیرفت. در موارد دیگر بلافاصله تغییر طبقه بندی انجام خواهد شد.

آموزش گام به گام بورس اوراق بهادار (قسمت ۱۱۱) / آشنایی با انواع بازارهای مالی در ایران

در آموزش گام به گام بورس اوراق بهادار، همراه شما خواهیم بود و به اصلی‌ترین ابهامات ورود به بازار جذاب بورس پاسخ خواهیم داد:

به گزارش صدای بورس ، در این مقاله آموزش بورس با انواع بازارهای مالی در ایران آشنا می‌شویم و پس از طبقه بندی این بازارها، ویژگی‌های هریک را با هم بررسی خواهیم کرد.

جایگاه بخش مالی در اقتصاد یک کشور

نظام مبتنی بر اقتصاد بازار در سطح کلان به وجود بازارهای ۴ گانه اعتقاد دارد. این بازارها عبارتند از: بازار کالا، بازار کار، بازار پول و بازار سرمایه . تجزیه طبقه بندی بازار های مالی و تحلیل بازارهای ۴ گانه تعادل عمومی را به اثبات می‌رساند. دو بازار از بازارهای یاد شده در ارتباط با بخش مالی می‌باشد. بخش مالی روی دوم سکه اقتصاد است که در واقع مکمل بخش واقعی اقتصاد است. بنابراین تعادل بلند مدت و با ثبات هر نظام اقتصادی هنگامی به دست می‌آید که دو بخش مالی و اقتصادی با ارتباطات درونی خود در شرایط تعادلی عمل کنند. بر این اساس می‌توان گفت که بخش مالی تزریق کننده حیات به بخش حقیقی اقتصاد است و منظور از توسعه مالی، توسعه سیستم یا بخش مالی یعنی بازارها، نهادها و ابزارهای مالی می‌باشد.

جزئیات پرداخت وام کرونا به فعالان حمل‌ونقل

بازارهای مالی در ایران

بازارهای مالی طبقه بندی بازار های مالی مناسبات و ترتیباتی هستند که امکان معامله تعهدات و ابزارهای مالی را فراهم نموده و به تقابل عرضه و تقاضای این اسناد می‌پردازند. بازارهای مالی نیز بازارهایی هستند که در آنها دارایی‌های مالی مثل سهام و اوراق قرضه که ارزش آنها به ارزش تولیدات و خدمات ارایه شده توسط شرکت‌های منتشر کننده آنها وابسته است، مبادله می‌شوند. تفاوت دارایی‌های مالی با دارایی‌های واقعی در این است که دارایی‌های واقعی ماهیت فیزیکی دارند مانند اتومبیل، املاک و مستغلات، و وسایل منزل.

یکی از راه‌های سرمایه گذاری خرید دارایی‌های مالی است. مزیت خرید دارایی‌های مالی نسبت به خرید دارایی‌های واقعی از دیدگاه اقتصادی این است که اولا دارایی واقعی کالای مصرفی است نه وسیله پس انداز و سرمایه گذاری. دوم اینکه خرید دارایی‌های واقعی و بلااستفاده نگه داشتن آنها به امید گرانتر شدن در آینده به معنای بلااستفاده نگه داشتن منابع کشور است و ارزش افزوده ای ایجاد نمی‌کند. مگر آنگه از آن استفاده شود.

چند نوع از دارایی‌های مالی عبارتند از: سپرده‌های سرمایه‌گذاری در بانک‌ها، طرح‌های بازنشستگی که توسط صندوق‌های بازنشستگی ارایه می‌شود، انواع بیمه نامه‌های شرکت‌های بیمه و در نهایت اوراق بهادار قابل داد و ستد در بورس اوراق بهادار که توسط کارگزاران خرید و فروش می‌شود.

طبقه‌بندی انواع بازارهای مالی در ایران

بازارهای مالی بر پایه معیارهای متفاوتی قابل طبقه‌بندی هستند:

۱- طبقه‌بندی بر اساس نوع دارایی

۲- طبقه‌بندی بر اساس مرحله عرضه اوراق بهادار

۳- طبقه‌بندی بر اساس سررسید تعهدات مالی

انواع بازارهای مالی بر اساس نوع دارایی

الف) بازار سهام

در این بازار، سهام شرکت‌ها که نشانگر مالکیت دارنده آن در شرکت است، دادوستد می‌شود.

ب) بازار اوراق بدهی

بازاری است که در آن ابزارهای با درآمد ثابت (اوراق قرضه) دادوستد می‌شوند.

ج) بازار ابزارهای مشتق

بازاری است برای معاملات ابزارهایی مبتنی بر دارایی‌های مالی یا فیزیکی از که آن جمله می‌توان به اختیار معامله و قرارداد آتی اشاره کرد.

انواع بازارهای مالی و کارکرد آنها

بازارهای مالی بازارهایی هستند که در آنها دارایی¬های مالی مبادله می شوند. دارایی¬های مالی دارایی¬ هایی همانند سهام و اوراق قرضه هستند که ارزش آنها به ارزش تولیدات و خدمات ارائه شده توسط شرکت¬های منتشر کننده آنها وابسته است.

در هفته­ های گذشته در خصوص تعاریف بورس و بازار سرمایه، تاریخچه بورس در دنیا و در کشور (در دو برهه قبل و بعد از انقلاب) ‌مباحثی عنوان شد. اکنون در این هفته به بازار مالی پرداخته می­ شود.

به گزارش پایگاه خبری بازار سرمایه(سنا)، بازار مالی Financial market ) ) مهم ترین جزء نظام مالی است. بازارهای مالی ساختارهایی است که منابع مالی از طریق آنها به گردش در می ‌آیند. با تقسیم کل سیستم اقتصاد یک کشور به دو بخش واقعی و مالی، بخش مالی را می‌توان به عنوان زیرمجموعه ‌ای از نظام اقتصادی تعریف کرد که در آن وجوه، اعتبارات و سرمایه در چارچوب قوانین و مقررات مشخص از طرف پس‌انداز کنندگان و صاحبان پول و سرمایه به طرف متقاضیان، جریان می ‌یابد .

هم­چنین بازارهای مالی بازارهایی هستند که در آنها دارایی­ های مالی مبادله می شوند. دارایی­ های مالی دارایی­ هایی همانند سهام و اوراق قرضه هستند که ارزش آنها به ارزش تولیدات و خدمات ارائه شده توسط شرکت­های منتشر کننده آنها وابسته است. تفاوت دارایی­ های مالی با دارایی ­های واقعی در این است که دارایی­ های واقعی ماهیت فیزیکی دارند مانند اتومبیل، املاک و مستغلات، و وسایل منزل اما دارایی­ های مالی این ­گونه نیستند و اساسا برخی از آن ­ها ماهیت فیزیکی خارجی نیز ندارند و در نهایت در قالب یک اوراق بهادار خلاصه می ­شوند.

در دنیا مدل ­های مختلفی برای سرمایه ­گذاری وجود دارد. خرید دارایی­ های فیزیکی نظیر طلا، سکه، ارز و . یکی از راه­های سرمایه ­گذاری است. مسیر دیگر اما می ­تواند خرید دارایی­ های مالی باشد. مزیت خرید دارایی­ های مالی نسبت به خرید دارایی­ های واقعی از دیدگاه اقتصادی این است که اولا دارایی واقعی کالای مصرفی است نه وسیله پس انداز و سرمایه گذاری. دوم اینکه خرید دارایی­ های واقعی و بلااستفاده نگه داشتن آنها به امید گرانتر شدن در آینده به معنای بلااستفاده نگه داشتن منابع کشور است و ارزش افزوده ­ای ایجاد نمی کند. مگر آنگه از آن استفاده شود. مثل اینکه شخصی اتومبیل و یا خانه ‌ای بخرد و آن را اجاره دهد. چند نوع از دارایی­ های مالی عبارتند از: سپرده ­های سرمایه گذاری در بانک­ها، طرح های بازنشستگی که توسط صندوق­ های بازنشستگی ارایه می ­شود، انواع بیمه نامه ­های شرکت ­های بیمه و در نهایت اوراق بهادار قابل داد و ستد در بورس اوراق بهادار که توسط کارگزاران خرید و فروش می شود .

طبقه بندی بازارهای مالی بر اساس نوع دارایی

می‌توان بازار اوراق بهادار را به دسته‌های زیر تقسیم‌بندی کرد:

بازار سهام : (stock market) یک بازار سازمان­دهی شده است که با هدف خرید و فروش سهام شکل گرفته شده است. یک نمونه این بازار می­ تواند بازارهای بورس اوراق بهادار تهران و فرابورس ایران باشد.

بازار اوراق بدهی :( Debt market ) بازاری است که در آن ابزارهای با درآمد ثابت(اوراق قرضه) داد و ستد می ‌شوند . یک نمونه این بازار می­ تواند اوراق خزانه اسلامی منتشر شده در فرابورس ایران باشد.

بازار ابزارهای مشتقه ( Derivative Market ) : معاملات در این بازار نسبت به بازار نقدی سرعت و قدرت نقدشوندگی بیش تری دارد و هزینه کم تری در بازار ایجاد می­ کند بازاری است برای معاملات ابزارهایی مبتنی بر دارایی‌ های مالی یا فیزیکی که از آن جمله می توان به اختیار معامله و قرارداد آتی اشاره کرد . یک نمونه این بازار می­تواند قراردادهای آتی سکه طلای بورس کالای ایران باشد.

طبقه بندی بازارهای مالی بر اساس مرحله عرضه اوراق بهادار

بازار دست اول (اولیه) ( primary market )

شرکت ‌ها، مؤسسات و بنگاه ‌های اقتصادی برای تأمین منابع مالی مورد نیاز خود به مبالغ هنگفتی نیاز دارند که اغلب این منابع را در مقابل واگذاری اوراق بهادار خود، به‌ دست می ‌آورند. واگذاری اوراق بهادار و تأمین اعتبار برای اولین بار در بازار دست اول انجام می‌شود. به عبارت دیگر در بازار دست اول، اوراق بهادار برای نخستین بار منتشر می ‌شوند. بر این اساس فروشنده اوراق بهادار در واقع همان ناشر اوراق بهادار است . در بازار اولیه شرکت ­های تامین سرمایه، مهمترین نقش را ایفا می کنند. از نقش آن­ ها می توان به پذیره نویسی و تعهد پذیره نویسی اشاره کرد. اگر پذیره نویسی، مبلغ سرمایه بالایی بخواهد، گاهی شرکت های تامین سرمایه باهم سندیکا تشکیل می ­دهند. یک نمونه از این بازار می ­تواند پذیره نویسی سهام یک شرکت سهامی عام باشد.

بازار دست دوم (ثانویه) ( Secondary market )

پس از عرضه اوراق بهادار در بازار اولیه و به منظور آن ‌که این اوراق بتوانند مورد داد و ستد قرار گیرند، به بازار دیگری نیاز است که به آن بازار ثانویه اوراق بهادار گفته می ‌شود. در این بازار، اوراق قابلیت داد و ستد پیدا می‌ کنند. وجود بازار دست دوم، صرفاً به این دلیل است که قابلیت نقدشوندگی اوراق بهادار منتشر شده در طبقه بندی بازار های مالی بازار دست اول را افزایش ‌دهد، ضمن این‌ که شرایطی فراهم می‌ آورد که قرض‌ دهندگان و قرض ‌گیرندگان در صورت لزوم به آسانی بتوانند تصمیمات سرمایه‌ گذاری خود را تغییر داده، به فروش اوراق بهادار خریداری شده یا خرید اوراق بهادار دیگر اقدام کنند . مهمترین نقش را در بازارهای ثانویه شرکتهای کارگزاری بازی می کنند.

بورس ­ها نمونه ­ای از بازار ثانویه هستند. در کل هر بازاری که معاملات دست دوم بیشتر و مستمری داشته باشد نشان ­دهنده قدرت آن بازار است.

طبقه بندی بازارهای مالی بر اساس سررسید تعهدات مالی

الف ) بازار پول ( Money market )

بازار پول بازار کم ریسکی است که قابلیت نقد شوندگی بالا دارد و به عنوان یک ابزار مالی کوتاه مدت می­توان از آن نام برد . بانک ها ، اوراق تجاری ( پرداخت سود در فواصل زمانی مشخص معمولا کمتر از یک سال ) و گواهی های سپرده ( که توسط بانک ها انجام می ­شود و کم ریسک ­ترین ابزار مالی بازار پول است ) ، موسسات مالی اعتباری ، کارگزاران و سرمایه گذاران همه جزو فعالان بازار پول هستند که برای تامین نقدینگی و گردش سرمایه به وجود آمده اند.

ب ) بازار سرمایه ( Capital market )

بازار سرمایه پر ریسک تر است و سرمایه داران با اهداف مالی بلند مدت در آن اقدام به سرمایه گذاری می کنند. شرکت ها و سازمان های بسیاری وجود دارند که برای تامین منابع مالی خود با مشکل مواجه می شوند اما می توانند از طریق شرکت های سرمایه گذاری، انتشار اوراق قرضه و سهام های عادی و ممتاز ، وام های بانکی و استفاده از تسهیلات بانک ها کمبود سرمایه شان را جبران کنند . بازار سرمایه نسبت به بازار پولی از تنوع و گستردگی بیشتری برخوردار است.

مهمترین کارکرد بازارهای مالی شامل بازارهای پول، سرمایه و بیمه در اقتصاد ملی، تجهیز منابع پس اندازی و هدایت آن به سوی فعالیتهای مولد اقتصادی است، ضمن آنکه تعیین قیمت وجوه و سرمایه، انتشار و تحلیل اطلاعات و توزیع ریسک اقتصادی نیز اغلب در شمار کارکردهای این بازارهاست .

اندیشه سبز

بازارمالی

با تقسیم کل سیستم اقتصاد یک کشور به دو بخش واقعی و مالی، بخش مالی را می‌توان به عنوان زیرمجموعه‌ای از نظام اقتصادی تعریف کرد که در آن وجوه، اعتبارات و سرمایه در چارچوب قوانین و مقررات مشخص از طرف پس‌انداز کنندگان و صاحبان پول و سرمایه به طرف متقاضیان، جریان می‌یابد.
بازارهای مالی نیز بازارهایی هستند که در آنها داراییهای مالی مبادله می شوند. داراییهای مالی داراییهایي مثل سهام و اوراق قرضه هستند كه ارزش آنها به ارزش تولیدات وخدمات ارایه شده توسط شرکتهای منتشر کننده آنها وابسته است. تفاوت داراییهای مالی با داراییهای واقعی در این است که داراییهای واقعی ماهیت فیزیکی دارند مانند اتومبیل، املاک و مستغلات، و وسایل منزل.

یکی از راههای سرمایه گذاری خرید داراییهای مالی است. مزیت خرید داراییهای مالی نسبت به خرید داراییهای واقعی از دیدگاه اقتصادی این است که اولا دارایی واقعی کالای مصرفی است نه وسیله پس انداز و سرمایه گذاری. دوم اینکه خرید داراییهای واقعی و بلااستفاده نگه داشتن آنها به امید گرانتر شدن در آینده به معنای بلااستفاده نگه داشتن منابع کشور است و ارزش افزوده ای ایجاد نمی کند. مگر آنگه از آن استفاده شود. مثل اینکه شخصی اتومبیل و یا خانه‌ای بخرد و آن را اجاره دهد. چند نوع از داراییهای مالی عبارتند از: سپرده های سرمایه گذاری در بانکها، طرح های بازنشستگی که توسط صندوقهای بازنشستگی ارایه می شود، انواع بیمه نامه های شرکتهای بیمه و در نهایت اوراق بهادار قابل داد و ستد در بورس اوراق بهادار که توسط کارگزاران خرید و فروش می شود.

در اقتصاد، بازار مالی به مکانیزمی اطلاق می شود که امکان خرید و فروش سهام ، کالا یا هر محصول قابل تبادلی را برای مشارکت کنندگان با هزینه ای پایین فراهم می آورد. بازارهای مالی چند صده اخیر رشد قابل طبقه بندی بازار های مالی توجهی داشته و به طور مستمر درحال تکامل و افزایش نقدینگی در جهان است. وظیفه بازارها گردآوری خریداران و فروشندگان علاقه مند به مشارکت در بازار است. در واقع تمامی بازارهای مالی در پی گردآوری سرمایه و برقراری ارتباط بین جویندگان سرمایه (قرض گیرندگان) و دارندگان سرمایه (قرض دهندگان) هستند.

کارکردهای بازار مالی

جذب و تجهیز پس‌اندازها و تخصیص بهینة منابع (انتقال وجوه بین واحدهای اقتصادی)
انتقال وجوه بین واحدهای اقتصادی نقش اساسی بخش مالی اقتصاد است. واحدهای اقتصادی به‌طور کلی شامل واحدهای دارای پس‌انداز و واحدهای سرمایه‌گذاری هستند. نقش بازارهای مالی این است که این دو گروه مزبور را به یکدیگر نزدیک کند و راهکاری فراهم نمایند ‌که وجوه از واحدهای دارای مازاد پس‌انداز به واحدهای مواجه با کمبود منابع یا کسری پس‌انداز انتقال یابد. بدیهی است که تأثیر این نقل‌و‌انتقال وجوه فراهم آوردن امکانات سرمایه‌گذاری مولد است. بنابراین ملاحظه می‌شود که در صورت عدم وجود یا ضعف بازارهای مالی، امکان تحقق سرمایه‌گذاری‌های مولد در سطح وسیع وجود نخواهد داشت.

تعیین قیمت وجوه و سرمایه

قیمت وجوه و سرمایه نیز در بازارهای مالی تعیین می‌شود. بنابراین بازارهای مالی با تعیین قیمت سرمایه و وجوه، بنگاه‌ها را در تصمیم‌گیری‌های سرمایه‌گذاری و برنامه‌ریزی‌های مالی کمک می‌کنند. به‌طوری که قیمت بازاری سرمایه توسط بنگاه می‌تواند با بازده انتظاری ناشی از آن مورد مقایسه قرار گیرد و بدین‌ترتیب بنگاه‌ها سرمایة خود را به سرمایه‌گذاری‌هایی که بازدة آن‌ها بالاتر یا مساوی هزینة سرمایة آن‌هاست اختصاص دهند. همچنین با استفاده از هزینة سرمایه که در بازار مالی تعیین می‌شود، امکان مقایسه و ترجیح سرمایه‌گذاری‌های کوتاه مدت و بلند مدت فراهم می‌شود. اما فرآیند کشف قیمت در بازارهای مالی زمانی به درستی و به شکل عادلانه انجام می‌گیرد که شرایط رقابتی بر بازار حاکم باشد. در این شرایط عرضه و تقاضای وجوه و سرمایه، قیمت را تعیین می‌کند و قیمت تعیین شده توسط بازار بهترین راهنما برای عرضه‌کنندگان وجوه یعنی پس‌اندازکنندگان و سرمایه‌گذاران و تقاضاکنندگان وجوه یا سپرده‌پذیران خواهد بود. بدین‌وسیله تصمیم‌گیری برای هر دو گروه آسان خواهد شد و منابع سرمایه‌ای به بهترین نحو تخصیص خواهد یافت.

انتشار و تحلیل اطلاعات

بازارهای مالی، اطلاعات را گردآوری می‌نمایند و از طریق قیمت‌های منتشر شده منعکس می‌نمایند. حتی افرادی که فرآیند پرهزینه ارزیابی بنگاه‌ها و مدیران و شرایط بازار سهام را طی نکرده‌اند، می‌توانند قیمت‌های سهام را که منعکس کنندة اطلاعاتی است که دیگران به دست آورده‌اند، مشاهده کنند. انتشار و تجزیه و تحلیل اطلاعات توسط بازارهای مالی باعث می‌شود تا جامعه منابع ناچیزی را به منظور به دست آوردن اطلاعات هزینه کند. اقتصادی شدن کسب اطلاعات دربارة فرصت‌های سرمایه‌گذاری، می‌تواند به تخصیص بهتر منابع منجر گردد.

سیستم‌های مالی که هزینه‌های مبادلاتی را کاهش می‌دهند، می‌توانند موجب تخصصی‌تر شدن فعالیت‌ها، نوآوری تکنولوژی و رشد اقتصادی شوند. همان‌طور که آدام اسمیت (1779) نیز ادعا می‌کند، هزینة مبادلاتی کمتر باعث تخصصی‌تر شدن کارها می‌شود. وجود واسطه‌ای همانند پول، باعث می‌شود تا هزینه‌های مبادله کالا تا حد زیادی کاهش یابد و امر مبادله ساده‌تر و روان‌تر گردد. وجود نهادهای واسطه‌ای نیز خود باعث کاهش این هزینه‌ها، تقسیم کار بهتر و در نتیجه کارآیی و رشد بالاتر می‌شود.

توزیع خطر و مدیریت ریسک

بازارهای مالی علاوه بر تخصیص سرمایة پولی، خطرات اقتصادی را نیز توزیع می‌کنند. در واقع ریسک اشتغال به فعالیت‌های اقتصادی و سرمایه‌گذاری، از طریق ایجاد و توزیع اوراق بهادار از هم تفکیک و توزیع می‌شود. به عبارت دیگر بازارهای مالی (بازار پول و سرمایه) در ابعاد وسیع ریسک افرادی را که در فعالیت‌های اقتصادی بزرگ و پرمخاطره اشتغال دارند به پس‌انداز کنندگان که حاضر به پذیرش ریسک یک بازدة غیرمطمئن هستند، منتقل و بین آن‌ها توزیع می‌کنند.

بازارهای مالی علاوه بر تفکیک ریسک اشتغال و سرمایه‌گذاری، افراد را قادر به ایجاد تنوع در سرمایه‌گذاری می‌کنند. ایجاد تنوع در سبد دارایی منجر به کاهش ریسک می‌شود. کل ریسک به این علت کاهش می‌یابد که زیان در بعضی از سرمایه‌گذاری‌ها توسط منافع ناشی از سایر سرمایه‌گذاری‌ها جبران می‌شود. بازارهای طبقه بندی بازار های مالی مالی همچنین ریسک عدم نقدشوندگی را کاهش می‌دهند. نقدشوندگی، عبارت از سهولت تبدیل دارایی‌ها به قدرت خرید در قیمت‌های مورد توافق است. هزینه‌های مبادلاتی و عدم تقارن اطلاعاتی باعث کاهش نقدشوندگی شده و ریسک را افزایش می‌دهد. بازارهای مالی از طریق انتشار و تحلیل اطلاعات و تسهیل دادوستدها به کاهش ریسک عدم نقدشوندگی کمک می‌کنند.

طبقه بندی بازارهای مالی

بازارهای مالی بر پايه معیارهای متفاوتی قابل طبقه‌بندی هستند:
طبقه‌بندي بر اساس نوع دارايي
طبقه‌بندي بر اساس مرحله عرضه اوراق بهادار
طبقه بندي بر اساس سررسيد تعهدات مالي

بر اساس نوع دارايي، مي‌توان بازار اوراق بهادار را به دسته‌هاي زير تقسيم‌بندي كرد:
الف- بازار سهام در این بازار، سهام شرکت‌ها که نشانگر مالکیت دارنده آن در شرکت است، دادوستد می‌شود.
ب - بازار اوراق بدهی بازاری است که در آن ابزارهای با درآمد ثابت(اوراق قرضه) دادوستد می‌شوند.
ج - بازار ابزارهاي مشتق بازاري است براي معاملات ابزارهايي مبتني بر دارايي‌هاي مالي يا فيزيكي كه از آن جمله مي توان به اختيار معامله و قرارداد آتي اشاره كرد.

طبقه بندي بر اساس مرحله عرضه اوراق بهادار:

بازار دست اول (اولیه) شرکت‌ها، مؤسسات و بنگاه‌های اقتصادی برای تأمین منابع مالی مورد نیاز خود به مبالغ هنگفتی نیاز دارند كه اغلب این منابع را در مقابل واگذاری اوراق بهادار خود، به‌دست می‌آورند. واگذاری اوراق بهادار و تأمین اعتبار برای اولین بار در بازار دست اول انجام می‌شود. به عبارت دیگر در بازار دست اول، اوراق بهادار برای نخستین بار منتشر می‌شوند. براین اساس فروشنده اوراق بهادار در واقع همان ناشر اوراق بهادار است.

بازار دست دوم (ثانویه) پس از عرضه اوراق بهادار در بازار اولیه و به منظور آن ‌که این اوراق بتوانند مورد دادوستد قرار گیرند، به بازار دیگری نیاز است که به آن بازار ثانویه اوراق بهادار گفته می‌شود. در این بازار، اوراق قابلیت دادوستد پيدا مي‌كنند. وجود بازار دست دوم، صرفاً به این دلیل است که قابلیت نقدشوندگي اوراق بهادار منتشر شده در بازار دست اول را افزایش ‌دهد، ضمن این‌که شرایطی فراهم می‌آورد که قرض‌دهندگان و قرض‌گیرندگان در صورت لزوم به آسانی بتوانند تصمیمات سرمایه‌گذاری خود را تغییر داده، به فروش اوراق بهادار خریداری شده یا خرید اوراق بهادار دیگر اقدام نمایند.

دادوستد در بازار دست دوم به دفعات نامحدود انجام می‌شود و بنابراین با جابجا شدن مالکیت ابزارهای مالی قابل دادوستد در آن بازار، قدرت نقدشوندگی زیادی ایجاد می‌شود. در این حالت، از نقد شدن پیش از سررسید بدهی واحدهای متقاضی سرمایه یا ناشران اوراق بهادار جلوگیری می‌شود و در نتیجه ضربه‌های کمبود نقدینگی تأثیر محدودتری بر واحدهای سرمایه‌گذار خواهد داشت.

طبقه بندي بر اساس سررسید تعهدات مالی:

الف ) بازار پول
بنا به تعریف، بازار پول بازاری برای دادوستد پول و دیگر دارایی‌های مالی جانشین نزدیک پول است که سررسید کمتر از یک‌سال دارند. همچنین می‌توان از بازار پول به عنوان بازار ابزارهای مالی کوتاه مدت با ویژگی اندک بودن ریسک عدم پرداخت، نقدشوندگی و ارزش اسمی زیاد نام برد. تمرکز فعالیت این بازار در استفاده از ابزارهایی است که به اشخاص و بنگاه‌های تجاری این امکان را می‌دهند که به سرعت نقدینگی خود را به میزان مطلوب درآورند.

ب ) بازار سرمایه
برپایه طبقه‌بندی بازار مالی با نگرش به سررسید دارایی‌ها، بازار سرمایه به بازار دادوستد ابزارهای مالی با سررسید بیشتر از یک سال و دارایی‌های بدون سررسید اطلاق می‌شود. این بخش از بازار مالی نقش مهمتری در گردآوری منابع پس‌اندازی و تأمین نیازهای سرمایه‌گذاری واحدهای تولیدی دارد. بازار سرمایه نسبت به بازار پول بسیار گسترده‌تر است و از تنوع ابزاری بیشتری برخوردار است.

مهمترین کارکرد بازارهای مالی شامل بازارهای پول، سرمایه و بیمه در اقتصاد ملی، تجهیز منابع پس اندازی و هدایت آن به سوی فعالیتهای مولد اقتصادی است، ضمن آنکه تعیین قیمت وجوه و سرمایه، انتشار و تحلیل اطلاعات و توزیع ریسک اقتصادی نیز اغلب در شمار کارکردهای این بازارهاست.

آموزش بازار مالی

بازارهای مالی مکان هایی هستند که افراد و شرکت ها برای خرید و فروش دارایی هایی مانند سهام، اوراق قرضه (بدهی)، کالاها و سایر محصولات در آن حضور پیدا می کنند.

حدود صدها سال است که افراد برای کمک به خرید و فروش بهتر کلاها و یا یاری رساندن به شرکت هایی که به پول نیاز دارند تا سرپا شوند، در بازارهای مالی معامله می کنند.

با گذشت سال ها، بازارها بزرگتر و سریعتر رشد کردند. افراد بیشتری نسبت به گذشته در حال حاضر قادر به دسترسی به این بازارها هستند. زمانی این بازارها تحت کنترل بانک های بزرگ، موسسات مالی و افراد بسیار ثروتمند بودند، اما دیگر اینچنین نیست.

معامله گران می توانند به طیف وسیعی از بازارهای مالی دسترسی داشته باشند، اما بازارهای اصلی موجود کدامند و چگونه کار می کنند؟

انواع بازارهای مالی

شاخص ها (Indices)

شاخص بازار سهام که از یک سبد سهام تشکیل شده است، می تواند مانند یک سهم معامله شود. معامله گران با خرید و فروش شاخص ها می توانند در مورد تغییرات قیمت بزرگترین شرکت ها در یک بازار واحد گمانه زنی کنند. به عنوان مثال، US 500 یکی از شاخص ترین معاملات در سطح جهانی است که اندازه گیری برخی از بزرگترین و فعال ترین شرکت های معامله شده در بورس نیویورک یا NASDAQ است.

ارزها

بازارهای ارزی که به عنوان فارکس یا FX نیز شناخته می شوند، مبادله ثابت ارزها بین بانک ها و سایر شرکت کنندگان یا فعالان در بازار را بر عهده می گیرند. ارزها به عنوان جفت ارز ذکر می شوند. برای مثال GBP/USD ارزش دلار آمریکا به پوند است. همه ارزها دارای کد سه حرفی هستند. بازارهای ارز، برخلاف بسیاری از بازارهای دیگر، 24 ساعته باز هستند.

سهام

این بازارها نشان دهنده قیمت سهام شرکت هایی هستند که در بورس های اصلی سهام فهرست شده اند. نمونه های معروف عبارتند از Apple ، BP یا Microsoft.

کالاها

بسیاری از کالاها منابعی هستند که در نهایت مصرف می شوند، به عنوان مثال روغن یا گندم. دیگر بازارها، بازارهای انرژی هستند مانند گاز طبیعی یا نفت خام، در حالی که کالاهای نرم شامل سویا و گندم است. فلزاتی مانند طلا، نقره یا پلاتین نیز به عنوان کالا طبقه بندی می شوند. هر بازار کالایی چرخه های خاص خود را خواهد داشت که توسط عوامل خاصی مانند برداشت یا تقاضای انرژی تعیین می شود.

اوراق قرضه

اوراق قرضه اسناد بدهی دولت هستند که به سرمایه گذاران سود پرداخت می کنند و همچنین قابل معامله هستند.

نرخ بهره

نرخ های بهره توسط بانک های مرکزی تعیین می شود و نشان دهنده هزینه استقراض برای ارزهای تحت کنترل آن بانک ها است.

شما بر اساس میزان ریسک پذیری و سرمایه خود می توانید در بازارهای جهانی مانند فارکس، بورس آتی سکه و بورس اوراق بهادار معامله کنید.

چه عواملی بر بازارهای مالی تأثیر می گذارد؟

قیمت بازار تحت تأثیر عرضه و تقاضای طبقه بندی بازار های مالی کالا است که می تواند تحت تأثیر طیف وسیعی از عوامل قرار گیرد. در اینجا برخی از رایج ترین آنها آورده شده است:

اخبار: بسیاری از شرکت کنندگان یا فعالان در بازار اخبار را در زمان واقعی دنبال می کنند. به عنوان مثال، اخبار بدی که بر یک شرکت یا کشور تأثیر می گذارد، قیمت ها را پایین می آورد. حتی اخبار سیاسی نیز می تواند تأثیر گسترده ای بر بازارها داشته باشد.

سیاست بانک مرکزی:بانک های مرکزی تصمیماتی مانند تعیین نرخ بهره می گیرند و این می تواند تأثیر عمیقی بر جریان پول در سراسر جهان داشته باشد و تأثیر زیادی بر بازارها خواهد داشت.

نتایج شرکت: شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار نتایج منظمی را منتشر می کنند که سرمایه گذاران را تشویق به خرید یا فروش سهام خود می کند.

داده های دولتی: دولت ها داده هایی را منتشر می کنند که بازارها را جابجا می کند، به عنوان مثال اطلاعات بیکاری یا داده های تورم.

فعالان در بازار

طیف گسترده ای از افراد و شرکت ها در بازارهای مالی تجارت می کنند.

سرمایه گذاران نهادی: صندوق های بازنشستگی، مدیران دارایی ها و ارائه دهندگان صندوق های سرمایه گذاری مشترک در بازارهای مالی شرکت می کنند تا برای خود و مشتریان خود سود کسب کنند.

بانک ها:بانک ها مانند کارگزاران سایر شرکت ها مانند مدیران صندوق عمل می کنند. آنها قبلاً معاملات زیادی را خود انجام می دادند، اما مقررات جدید به این معنی است که دامنه کمتری برای معامله خود دارند.

کارگزاران: متخصصانی که برای مشتریان خود معامله می کنند.

بازار سازان: یک کارگزار که هم قیمت خرید و فروش ابزارهای مالی یا کالاها را ذکر می کند و هم سود (تفاوت) بین این دو را ایجاد می کند.

سرمایه گذاران خرده فروشی: سرمایه گذاران روزانه می توانند از طریق سرمایه گذاری در صندوق ها، خرید سهام یا تجارت فعالانه بازارها از طریق شرط بندی های گسترده و CFD در بازارهای مالی شرکت کنند.

چگونه می توان در بازارهای معامله یا Trade کرد؟

به طور معمول، بازارها را می توان به دو روش معامله کرد:

1. بازار خارج از بورس یا فرابورس
2. در بازار بورس

فرابورس

بازار خارج از بورس یا فرابورس به اصطلاح Over-the-counter جایی است که دو طرف توافق می کنند مستقیماً بدون معامله در بورس از و به یکدیگر بخرند/بفروشند.

در بازار بورس

در بازار بورس یا به اصطلاح On-exchange در گذشته، ساختمان های واقعی بودند که دلالان برای خرید و فروش سهام شرکت ها یا دارایی های دیگر مانند ذرت یا دام با یکدیگر ملاقات می کردند. در حال حاضر بیشتر معاملات در صرافی ها بصورت آنلاین انجام می شود و سفارشات از سراسر جهان ارسال می شود. معاملات در بورس به این معناست که قراردادها با راهنمای مشخص در مورد کیفیت، کمیت و زمان تحویل کالا استاندارد می شوند.

مباحث مهم در بازارهای مالی

• تحلیل تکنیکال
• تحلیل فاندامنتال
• معامله گری
• پرایس اکشن

وقتی صحبت از تجزیه و تحلیل بازارهای مالی می شود، دو رویکرد اصلی مورد استفاده قرار می گیرد. یکی تحلیل تکنیکال و دیگری تحلیل بنیادی یا فاندامنتال است و از نظر رویکرد کاملاً متفاوت هستند. هر دو طرفداران و مخالفان خود را دارند و برخی از معامله گران هر دو را برای پیش بینی دقیق تر ترکیب می کنند.

تحلیل تکنیکال چیست؟

تحلیل تکنیکال از نگاه کردن به درآمد یا اقتصاد پشت دارایی اجتناب می کند و در عوض، بر روی قیمت و روندهای آماری در طول زمان تمرکز می کند. تحلیلگران تکنیکال معتقدند که هیچ دلیلی برای بررسی اصول فاندامنتال وجود ندارد زیرا آنها قبلاً برای هر دارایی قیمت گذاری شده اند. در عوض، آنها الگوها و روندهای حرکت قیمت دارایی را مورد بررسی قرار می دهند و معتقدند که ارزش پیش بینی کننده ای برای قیمت آن در آینده دارند.

تحلیل بنیادی یا فاندامنتال چیست؟

تحلیل فاندامنتال سعی می کند با تلاش برای یافتن ارزش ذاتی آن دارایی، قیمت یک دارایی را بسیار زیاد، بسیار پایین یا درست و مناسب تشخیص دهد. تحلیل بنیادی با در نظر گرفتن همه چیز از اقتصاد کلی گرفته تا قدرت مدیران فردی که با دارایی درگیر هستند، تصویر گسترده تری را بررسی می کند. هنگام استفاده از تحلیل بنیادی در مورد سهام، تمام مشخصات مالی شرکت به عنوان بخشی از تجزیه و تحلیل مطرح می شود.

تفاوت بین تحلیل تکنیکال و فاندامنتال

تفاوت بین تحلیل فاندامنتال و تکنیکال بسیار زیاد و متنوع است، اما در اصل، به آنچه در واقع قیمت یک دارایی را تعیین می کند بر می گردد. تحلیل فاندامنتال مربوط به قیمت واقعی دارایی در مقابل ارزش آن است. تحلیل دارایی بر اساس موقعیت اقتصادی و مالی آن مزایای متعددی را به همراه دارد. تمرکز بر ارزش دارایی بدون در نظر گرفتن قیمت فعلی، می تواند به معامله گر اجازه دهد ارزش واقعی دارایی را بیابد. این امر به ویژه برای سرمایه گذاری بلند مدت بسیار ارزشمند است. تحلیل فاندامنتال همچنین در مکان یابی دارایی هایی که توسط بازارها به شدت کم یا بیش از حد ارزش گذاری شده اند بسیار مناسب است. همچنین، در درازمدت مشخص شده است که تحلیل بنیادی در پیش بینی قیمت های آینده دقیق تر است.

در مقابل، تحلیل تکنیکال از هرگونه ملاحظات فاندامنتال اجتناب می کند و به طور کامل بر روی قیمت تمرکز می کند، زیرا معتقد است این ارزش پیش بینی کننده ای نسبت به سهام دارد. الگوهای مشاهده شده در نمودارها اغلب تکرار می شوند و تحلیل تکنیکال به دنبال شناسایی این الگوها در حال شکل گیری است. تحلیل تکنیکال امکان تجزیه و تحلیل سریعتر دارایی را فراهم می کند و برخی از وظایف را می توان برای صرفه جویی در زمان معامله گر خودکار کرد. تحلیل تکنیکال همچنین برای تعیین اهداف و سطوح قیمت کوتاه مدت با مشخصات ریسک و پاداش بسیار مشخص بسیار مفید است. حرکت های قیمتی کوتاه مدت اغلب اتفاق می افتد که تحلیل بنیادی از یافتن آن عاجز است، اما تحلیل تکنیکال می تواند به راحتی حرکت ها طبقه بندی بازار های مالی را تشخیص دهد. به علاوه، تحلیل تکنیکال در تعیین احساسات و روانشناسی بازار و جریان عرضه و تقاضا در یک دارایی بسیار خوب است. با تحلیل تکنیکال، یک معامله گر می تواند استراتژی های مناسب تری را با توجه به شرایط فعلی بازار پیدا کند.

مانند هر روش دیگری، استفاده از تحلیل بنیادی یا فاندامنتال نیز معایبی دارد. برای مبتدیان، این امر بسیار وقت گیر است، به این معنی که معامله گران در تعداد دارایی هایی که می توانند برای سرمایه گذاری در نظر بگیرند محدود خواهند شد. به علاوه، داده های مورد استفاده در تجزیه و تحلیل فاندامنتال به طور گسترده ای در دسترس است که باعث می شود دستیابی به برتری با استفاده از اصول فاندامنتال به تنهایی دشوار باشد. با استفاده از تحلیل فاندامنتال، اطلاعات کمی در مورد حرکات کوتاه مدت یک دارایی خواهید آموخت و یافته ها اغلب کاملاً کلی هستند و آنطور که انتظار می رود دقیق نیستند. همچنین، مدل های ارزش گذاری مورد استفاده در تحلیل فاندامنتال به ندرت منجر به پیش بینی دقیق قیمت می شوند.

تحلیل تکنیکال نیز معایب خود را دارد. مهمترین آنها این است که بسیاری از اشکال تحلیل تکنیکال ذهنی هستند و به قضاوت هر معامله گر تکیه می کنند. تحلیل تکنیکال اغلب به همان اندازه هنر است که علم است. اشکال دیگر این است که تحلیل تکنیکال اغلب نتایج مبهمی را ارائه می دهد. دو تحلیلگر تکنیکال اغلب هنگام استفاده از رویکردها یا بازه های زمانی مختلف به نتایج متفاوتی در مورد یک دارایی می رسند. و از آنجا که ابزارها و شاخص های بسیار زیادی وجود دارد، تصمیم گیری در مورد استفاده از آنها دشوار است.

معامله گری یا تریدینگ چیست؟

معامله گری یکی از سودآورترین فعالیت های اینترنتی است. هر روز، میلیاردها دلار با چند کلیک موس توسط افرادی که به صورت آنلاین معامله می کنند، درآمد و بدست می آید و از دست می رود. به عنوان یک معامله گر، شما با ابزارهای مالی مانند سهام، جفت ارز و صندوق های سرمایه‌گذاری مبتنی بر شاخص معامله می کنید. اما چرا معامله گری در حال حاضر بسیار سودمند است، چگونه این کار را انجام می دهید و ویژگی های تریدینگ چیست؟ برای کسب اطلاعات بیشتر در این خصوص به صفحه معامله گری مراجعه کنید.

پرایس اکشن چیست؟

پرایس اکشن یک استراتژی تریدینگ است که برای تجزیه و تحلیل رفتار بازار و شناسایی فرصت های ایده آل ورود و خروج استفاده می شود. در اصل، عملکرد طبقه بندی بازار های مالی قیمت نشان دهنده عدم تعادل بین عرضه و تقاضا در بازار است. به نوعی دیگر ، یک معامله گر پرایس اکشن فقط با استفاده اندک یا بدون استفاده از شاخص های تکنیکال به قیمت و تحرکات آن معامله اعتقاد پیدا می کند.

لات و pip چیست؟

"لات" واحدی است که مقدار معامله را اندازه گیری می کند طبقه بندی بازار های مالی که به اصطلاح به آن Lot Size گویند. هنگامی که سفارشات خود را در پلتفرم تریدینگ خود قرار می دهید، سفارشات در اندازه های ذکر شده در تعداد زیادی قرار می گیرند. اندازه استاندارد برای لات 100000 واحدهای ارزی است، و در حال حاضر ، اندازه های مینی، میکرو و نانو نیز وجود دارد که 10000 ، 1000 و 100 واحد هستند. برخی از کارگزاران مقدار را در "Lots" نشان می دهند، در حالی که سایر کارگزاران واحد ارزی واقعی را نشان می دهند. همانطور که قبلاً می دانید، تغییر در ارزش ارز نسبت به ارز دیگری بر حسب " pips" اندازه گیری می شود که درصد بسیار بسیار کمی از واحد ارزش ارز است.